زنان و آب مدیریت آبخیزداری روستاهای مازندران

این مقاله حاصل مطالعه ای در باره نقش مرد و زن در آبخیزداری، تبیین اولویت ها و نیازهای روستاییان و از نظر روستایی در باره مشکلات توسعه در آبادی خویش است . ا ین مطالعه در شش روستا از شهرستان های واقع در حوزه آبریز رودخانه های بابل ، تالار و سیاه رود در استان مازندران انجام شده است که نزدیک به ۳۰% از کل جمعیت روستایی این حوزه آبریز را در خود جای داده اند. درهر روستا، پرسشگران که از دانشجویان مازندرانی بودند، حدود ۱۰۰ پرسشنامه برای پاسخ گویان مذکر و مونث تکمیل کردند تا در کل ۶۰۰ پرسشنامه حاصل شد. در نتیجه این مطالعه روشن شد که به رغم آن که روستاییان محدوده مطالعه در استانی بالنسبه مرفه زندگی می کنند، درآمد آن ها متوسط و بیسوادی ایشان بالاست . در این محدوده زنان نقش به سزایی در آبخیزداری ایفا می کنند. اما از زمینه های ایجاد درآمد بهره گویی کامل نشده است . دراین محدوده زنبورداری می شود اما رواج ندارد. محصولات جنگلی رانیز کمتر می فروشند. از نظر مالی ، اغلب پاسخ گویان وامی به مبلغ کمتر از ۵ میلیون ریال را ترجیح می دهند و نخستین اولویت ایشان برای دریافت تسهیلات ایجاد درآمد و شغل است . در پاسخ به مشکلاتی که فراروی توسعه روستا قرار دارد ، روستاییان آگاهی چشمگیری از مسائل زیست محیطی واجتماعی همچون نابرابری جنسی از خود نشان دادند. بر این اساس توصیه هایی برای مداخله سنجیده درآمد در محدوده مطالعه ارائه می شود.

Keywords:

آبخیزداری , نیاز سنجی , مشارکت زنان