رضا سیروس صبری - گروه معماری منظر، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه ویرجنیا تک

مقاله در دست حاصل پژوهشی کیفی است که چارچوب طراحی متداول را بررسی نموده و پیشنهاد پایداری در فرایند طراحی را در بر دارد. چنین نگرشی در حیطه طراحی با توجه به مدیریت دانش حاصل رویکردی میان دانشی است. مفاهیم اصلی پایداری فراتر از موضوعات سیاست روز و مسکن های موقتی بوده و به سرشت بوم شناسانه محیط مربوط و به تصمیم گیری های میان دانشی منجر می شود. پایداری در فرایند طراحی از فرایندهای مختلفی تشکیل می شود و موجب رشد مفاهیم ارزشی جامعه و مشارکت در فرایند تصمیم سازی می گردد. تاکید این پژوهش بر تضاد بین برخی اهداف کوتاه مدت در مسیر حرکت در جهت نیل به اهداف توسعه پایدار است. پایداری در فر ایند طراحی پدیدهای چند وجهی است و موجب مربوط شدن عناصر و عوامل بستر طرح شده و سرشتی شفابخش دارد. رویکرد معمول و نهادینه در توسعه پایدار همواره با نگاهی به اهداف بلند مدت همراه است. این نگرش بلند مدت متضمن توجه به اهداف خرد و کلان بلند مدت در سلسه مراتب طراحی می شود. ارزیابی موردی پروژه های کلان شهر تهران از جمله محوطه برج میلاد در این پژوهش به این بیانیه منجر می شود ه توجه به چشم اندازی بوم شناسانه و شفابخش در فرایند پایدار طراحی ضروری است . چنین فرایندی شامل اهداف بلند و کوتاه مدت جامعه می شود که خرد ارائه نظریات و پیشنهاداتی که مملو از امکانات ارتقاء کیفیت زندگی برای شرایط کنونی و نسل های آینده را به ارمغان می رآورد.

پایداری در فرایند طراحی, اهداف کوتاه مدت, اهداف بلند مدت, شفابخش, تداوم, میان دانشی