بهروز مهرزاد سلاکجانی - دانشگاه سمنان
یاسر جعفریان - پژوهشکده مهندسی ژئوتکنیک، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
عبدالحسین حداد - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان

در این مقاله با استفاده از نتایج سه سری آزمایش سانتریفیوژ چگونگی اثر گسترش عمق روانگرایی و خرابی­های پیش رونده بر نشست حین و پس از تحریکات دو پی­ سطحی با فشارهای استاتیکی متفاوت مورد مطالعه قرارگرفته است. اعماق مختلف گسترش روانگرایی با اعمال تحریکات ورودی هارمونیک با دامنه­های شتاب مختلف به مدل سانتریفیوژ به دست آمده است. نتایج بیانگر سه مکانیسم (فاز) مجزا در نشست پی است که عبارتند از: (۱) حین تحریک، (۲) خرابی پیش رونده و (۳) باز تحکیم. بر خلاف میدان آزاد که در آن نشست­ها از نوع حجمی بوده، بیشتر نشست پی­ها از نوع برشی بوده و در فازهای (۱) و (۲) اتفاق افتاده است. عمق گسترش روانگرایی رفتار پس از تحریک را به طور قابل­ملاحظه­ای تحت تاثیر قرار داده است. پاسخ شتاب پی­ها تحت تاثیر گسترش عمق روانگرایی بوده، به گونه ای که پی­ها در قوی­ترین تحریک علیرغم تجربه ی نشست بزرگ­تر پاسخ ضعیف­تری داشته­اند. به نظر می­رسد که نشست­های پس از تحریک و خرابی­های پیش رونده در پی­های سطحی از اهمیت بالایی برخوردار باشند که در کاربردهای مهندسی مورد ارزیابی قرار نمی­گیرند.

پی سطحی, سازوکار نشست, خرابی پیش رونده, عمق روانگرایی, مطالعات سانتریفیوژ