حسین محسنی نژاد - گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران
پیمان کرمی - گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران

آشیان اکولوژیک محدوده ای از یک یا چند عامل محیطی است که رشد، تکثیر و بقای یک موجود زنده در آن امکان پذیر است. در این مطالعه به منظور مدل سازی پراکنش و کمی ­سازی آشیان اکولوژیک خرس در استان ایلام از روش آنتروپی بیشینه (MaxEnt) استفاده شد. برای انتخاب نقاط پس زمینه از بایاس شبکه به ­روش تابع چگالی کرنل استفاده شد. ۷۰ درصد نقاط برای آموزش و ۳۰ درصد نیز برای آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد مدل در اجرای خود موفق بوده (۰/۹۷=AUC) و در تمام حد آستانه ها با مدل تصادفی تفاوت معنی­ داری دارد (۰/۰۵>P). به منظور تعیین روند تغییرات آشیان اکولوژیک گونه در محدوده پراکنش حد آستانه ۵۰ درصدی (۰/۵) بر روی نقشه مطلوبیت زیستگاه اعمال شد و از خروجی این نقشه برای تعیین محدوده شبکه بندی استفاده شد. انتخاب شبکه با توجه به گستره خانگی انجام گرفت. به ­ازای هر شبکه نقشه مطلوبیت برش خورد و برای تعیین پهنای آشیان اکولوژیک وارد نرم افزار ENMtools شد. از آزمون ناپارامتری من-کندال برای تعیین روند تغییرات پهنای آشیان اکولوژیک استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای ارتفاع، تراکم پوشش گیاهی و فاصله از جنگل های نیمه ­متراکم بیش ­ترین تاثیر را در پراکنش گونه داشته است و خرس در منطقه مانشت و قلارنگ بیش ­ترین پهنای آشیان اکولوژیک دارد. روند تغییرات آشیان اکولوژیک نشان داد که پهنای آشیان اکولوژیک گونه ازشمال­ غرب استان به سمت جنوب­ شرق، به صورت معنی ­داری دارای روند کاهشی است.

خرس قهوه ای, استان ایلام, مدل سازی توزیع, نقاط شبه عدم حضور, پهنای آشیان اکولوژیک