محبوب الله جویا - گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
امید عشایری زاده - گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
بهروز دستار - گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

 این آزمایش به ­منظور مقایسه اثر افزودن میکروجلبک اسپیرولینا و پروبیوتیک باسیلوس سوبتیلیس در جیره بر خصوصیات لاشه، ریخت شناسی پرزهای روده و فراسنجه های خون جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد ۳۰۰ قطعه جوجه نر یکروزه نژاد راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل ۲×۳ شامل سه سطح افزودنی اسپیرولینا پلاتنسیس (۰، ۰/۰۵ و ۰/۱ درصد از جیره) و دو سطح افزودنی پروبیوتیک (۰ و ۰/۰۵ درصد از جیره) درون ۳۰ قفس زمینی توزیع و به مدت ۲۴ روز پرورش یافتند. مصرف مخلوط ۰/۱ درصد اسپیرولینا و پروبیوتیک توانست وزن نسبی چربی حفره شکمی را در مقایسه با پرندگان تیمار حاوی ۰/۱ درصد اسپیرولینا و فاقد پروبیوتیک کاهش دهد. مصرف تیمار حاوی پروبیوتیک و فاقد اسپیرولینا سبب افزایش طول پرزها و نسبت طول پرز به عمق کریپت های دئودنوم در مقایسه با تیمار فاقد این افزودنی ها شد (۰/۰۵>P). در ژژونوم، تیمار مخلوط ۰/۰۵ درصد اسپیرولینا و پروبیوتیک طول پرزها را در مقایسه با تیمار حاوی فقط پروبیوتیک افزایش داد (۰/۰۵>P). افزودن اسپیرولینا یا پروبیوتیک توانست سبب کاهش درصد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لمفوسیت در خون جوجه های گوشتی شود (۰/۰۵>P). نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف اسپیرولینا، به ویژه سطح ۰/۱ درصد،  به تنهایی و یا همراه با پروبیوتیک می تواند سبب بهبود کیفیت لاشه و خصوصیات پرزهای روده شود. هم­ چنین با توجه به تغییرات فراسنجه های خونی، هریک از این افرودنی ها جهت بهبود سلامت جوجه های گوشتی قابل توصیه هستند.

جوجه گوشتی, اسپیرولینا, پروبیوتیک, پرزهای روده, لیپید خون