احسان ابراهیمی - گروه شیلات دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
حمیدرضا احمدنیای مطلق - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
امید صفری - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

این مطالعه با هدف بررسی ترکیب شیمیایی لاشه و پروفیل اسیدآمینه لاشه و میزان فعالیت آنزیم­ های گوارشی ماهی خواجو (Schizothorax pelzami) انجام شد. به این منظور ماهیان خواجو از منطقه شمال ­شرق ایران صید و پس از آماده سازی نمونه­ ها، آنالیزهای مربوطه در سه کلاسه طولی (۸ تا ۱۲، ۱۲ تا ۱۶ و ۱۶ تا ۲۰ سانتی متر) مختلف انجام گرفت. نتایج آنالیز داده ها نشان داد، با افزایش اندازه ماهیان، میزان پروتئین خام لاشه به­ طور معنی ­داری کاهش و میزان چربی خام و خاکستر افزایش یافت (۰/۰۵>p). آرژنین و لوسین فراوان ­ترین و متیونین کم ترین اسیدآمینه موجود در لاشه ماهی خواجوی بودند. با افزایش وزن ماهیان، میزان اسیدهای آمینه لوسین، لیزین، ترئونین و متیونین لاشه روند افزایشی معنی ­داری را نشان دادند (۰/۰۵>p). آنزیم پروتئاز کل بیش ­ترین میزان فعالیت را در روده میانی داشت و میزان فعالیت آنزیم ­های پروتئاز کل و لیپاز با افزایش وزن بدن ماهیان روند افزایشی معنی­ داری را نشان داد (۰/۰۵>p). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ماهی خواجو می ­تواند به عنوان یک گونه با عادت غذایی همه چیزخواری متمایل به گوشت خواری درنظر گرفته شود. اطلاعات مربوط به ترکیب شیمیایی و پروفیل اسیدآمینه لاشه ماهی خواجو می ­تواند به عنوان الگویی جهت تهیه فرمولاسیون جیره ­های غذایی استفاده شود.

ماهی خواجو S. pelzami, گونه بومی, کلاسه طولی, لاشه, آنزیم گوارشی