بهینه سازی تولید یک آنزیم پروتئازخارج سلولی قلیادوست مقاوم به حلال آلی ترشح شده از یک سویه باسیلوس

هدف در این پژوهش بهینه ­سازی تولید آنزیم پروتئاز قلیادوست مقاوم به حلال آلی از یک سویه باسیلوس و تعیین خصوصیات آنزیم می ­باشد. در این پژوهش یک سویه باسیلوس از چشمه آب گرم جداسازی شد و در محیط غنی شده با سیکلوهگزان (۳۰%) و تولوئن (۱۰%) رشد یافت. باکتری های تولیدکننده پروتئاز با استفاده از کلنی های رشد یافته روی پلیت های اسکیم میلک آگار (SMA) جداسازی شدند. آنزیم پروتئاز در روش دو مرحله ای شامل رسوب ­دهی با سولفات آمونیوم و کروماتوگرافی تعویض آنیونی DEAE- سفارز به شکل جزیی تخلیص شد. در نهایت یکی از کلنی ها به ­عنوان بهترین سویه با فعالیت پروتئازی معرفی شد. برای بهینه ­سازی محیط کشت باکتری برای تولید حداکثر پروتئاز فاکتورهای مختلف ازجمله زمان گرماگذاری، دما، اسیدیته، منابع کربن و منابع نیتروژن آزمایش شد. بیش ­ترین بازده رشد باکتریایی و تولید پروتئاز پس از ۷۲ ساعت گرماگذاری در دمای۳۷ درجه سانتی ­گراد و  اسیدیته ۷ زمانی که محیط کشت توسط منبع کربنی سوکروز و منبع نیتروژن عصاره مخمر ۵ درصد غنی شده بود، مشاهده شد. این پروتئاز بیش ترین فعالیت را در دمای ۵۰ درجه سانتی­ گراد و اسیدیته ۱۰ نشان داد و توسط اتیلن دی آمین تترا استیک اسید (EDTA) مهار شد، اما توسط مهارکننده های سرین پروتئاز تحت تاثیر قرار نگرفت که پیشنهاد می کند این آنزیم یک متالوپروتئاز است. فعالیت آنزیم در حضور غلظت ۱۰% (v/v)از تولوئن، متانول، اتانول و دی اتیل اتر افزایش یافت. بنابراین، آنزیم می ­تواند به ­عنوان یک بیوکاتالیست قوی در صنایع و بیوتکنولوژی به­ کار گرفته شود.

Keywords:

پروتئاز , باسیلوس , حلال آلی , تخلیص