تاثیر سطوح متفاوت ملاس چغندر جیره غذایی بر برخی پارامترهای ایمنی موکوس و شاخص های بیوشیمیایی سرم خون ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio)

در مطالعه حاضر اثرات سطوح مختلف ملاس چغندر بر برخی از فاکتورهای ایمنی موکوسی، شاخص ­های بیوشیمیایی خون در ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش از ۳۶۰ قطعه ماهی کپورمعمولی با میانگین وزنی ۲/۵±۲۲ استفاده شد. بچه ­ماهی ­ها در ۱۲مخزن به ­تعداد ۳۰ قطعه در هر مخزن به ­طور تصادفی توزیع شد. پس از یک هفته آداپتاسیون، در یک دوره به ­مدت ۸ هفته غذادهی انجام گرفت . آزمایش در قالب ۴ تیمار و هر تیمار با ۳ تکرار شامل: جیره فاقد ملاس (تیمار ۱)، جیره حاوی ۰/۵ درصد ملاس (تیمار ۲)، جیره حاوی ۱ درصد ملاس (تیمار۳) و جیره حاوی ۲ درصد ملاس (تیمار ۴) انجام شد و ماهی­ ها روزانه به ­میزان ۳ درصد وزن بدن و دو بار در روز با جیره­ های آزمایشی تغذیه شدند. غذای گروه شاهد، غذای تجاری کپورمعمولی شرکت فرادانه بدون ملاس بود. نتایج نشان داد بعد از تغذیه با جیره حاوی ملاس مقدار پروتئین محلول موکوس افزایش معنی ­داری پیدا کرده است (۰/۰۵>P). بیش ­ترین مقدار پروتئین محلول موکوس هم در تیمار ۲% ملاس بوده است. مقدار ایمنوگلوبین در تیمارها و گروه شاهد تغییر معنی­ داری پیدا نکرده است. هم­ چنین میزان آلکالین فسفاتاز موکوس در تیمارها نسبت به گروه شاهد دارای افزایش معنی ­داری در تیمار ۱% ملاس بوده است (۰/۰۵>P). مقدار پروتئین محلول و هم ­چنین میزان فعالیت فسفاتاز قلیایی در سرم خون ماهی کپور افزایش معنی ­داری پیدا کرده است (۰/۰۵>P). هم­ چنین مقدار گلوکز سرم خون ماهی کپور مورد آزمایش با افزایش مقدار ملاس جیره افزایش پیدا کرده است (۰/۰۵>P).

Keywords:

ملاس چغندر , ایمنی موکوس , سرم خون و کپورمعمولی