ارزیابی زیستگاه و مهم ترین عوامل موثر بر پراکنش مرال (Cervus elaphus maral) در پارک ملی گلستان

تکه تکه شدن زیستگاه ها و جزیره ای شدن جمعیت ها و به ­دنبال آن شکار بی رویه موجب شده که گونه مرال دچار وضعیتیآسیب پذیر و درخطر گردد.از این رو برای بهبود وضعیت حفاظت و مدیریت این گونه، در ابتدا باید زیستگاه های بالقوه و مطلوب گونه شناسایی شوند. هدف از انجام این پژوهش مدل سازی مطلوبیت زیستگاه مرال در پارک ملی گلستان می باشد. بدین منظور از رویکرد حداکثر آنتروپی ( MaxEnt)  و ۳۵ نقطه حضور گونه به عنوان متغیر وابسته و ۱۰ متغیر محیطی به عنوان متغیر مستقل زیست محیطی موثر بر پراکنش مرال استفاده گردید. نتایج این مطالعه براساس آزمون جک نایف نشان می دهد که مهم ترین شاخص تاثیرگذار بر پراکنش مرال متغیرهای فاصله از جاده، ارتفاع و پوشش گیاهی می باشد و متغیر جهت تاثیر ناچیزی در پراکنش گونه دارد. مهم ترین مناطق حضور این گونه در نواحی مرکزی و غربی پارک می باشد. دقت و توانایی مدل پیش بینی برای این گونه براساس مقدار سطح زیرمنحنی (AUC) برابر با ۰/۹۵ بوده که نشان دهنده پیش بینی عالی مدل می باشد. ارتفاع مطلوب نیز برای مرال در محدوده ۱۲۰۰ تا ۱۸۰۰ متری، فاصله ۴۰۰۰ متری از روستاها و شیب کم ­تر از ۳۰ درصد می باشد هم­ چنین گونه مرال در پارک ملی گلستان گونه ای وابسته به منابع آبی می باشد.

Keywords:

مرال , مطلوبیت زیستگاه , آنتروپی بیشینه , پارک ملی گلستان