مدل سازی مطلوبیت زیستگاه اردک مرمری (Marmaronetta angustirostris) با استفاده از روش حداکثر آنتروپی

شناخت نیازهای زیستگاهی گونه­ های حیات وحش، به­ خصوص گونه ­های در معرض خطر انقراض از اهمیت قابل توجهی در مدیریت حیات وحش برخوردار است. هدف از انجام این مطالعه مدل­ سازی مطلوبیت زیستگاه گونه آسیب­ پذیر اردک مرمری (Marmaronetta angustirostris) در بخش شمالی تالاب بین­ المللی شادگان بود. نقاط حضور گونه با انجام مطالعات میدانی و گزارشات جوامع محلی و کارشناسان سازمان محیط زیست به دست آمد. عوامل محیطی به ­کاربرده شده به عنوان متغیرهای موثر بر حضورگونه شامل عمق آب، دمای آب، هدایت الکتریکی، اسیدیته، میزان اکسیژن محلول، تیپ پوشش گیاهی، شاخص تراکم پوشش گیاهی و فاصله از روستا بود. سپس متغیرهای مورد نیاز برای مدل­ سازی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه و در نهایت برای تهیه نقشه مطلوبیت زیستگاهی از مدل حداکثر آنتروپی (MaxEnt) استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل مکسنت در این مطالعه عملکرد خوبی دارد و سطح زیر منحنی (۰/۹۸۱=AUC) محاسبه گردید. هم­ چنین به ­ترتیب متغیرهای هدایت الکتریکی، میزان اکسیژن محلول، فاصله از روستا و مراکز حضور انسان، پوشش گیاهی نیزار و جگن و سپس عمق آب مهم ­ترین متغیرهای محیطی موثر بر مطلوبیت زیستگاهی این گونه شناسایی شدند. 

Keywords:

اردک مرمری , حداکثرآنتروپی , مدل مطلوبیت زیستگاه , تالاب بین المللی شادگان