بهروز آتشبار کنگرلویی - گروه اکولوژی و ارزیابی ذخایر آبزیان، پژوهشکده مطالعات دریاچه ارومیه، دانشگاه ارومیه، صندوق پستی: ۱۶۵

آبشش پایان بزرگ از پراکنش جهانی برخوردار بوده و می ­توانند در مکان ­های دور دست روی کره زمین گسترش یابند. در ایران، همانند بسیاری ازنقاط دنیا، الگوهای تنوع زیستی، پراکنش و وضعیت حفظ منابع طبیعی این گروه جانوری کم ­تر مورد شناسایی قرار گرفته است. در همین راستا منطقه بازرگان، ماکو، در استان آذربایجان ­غربی با هدف بررسی پراکنش آبشش پایان بزرگ در بهار سال ۹۴ مورد بررسی قرار گرفت. دو گونه آنوستراکا از راسته آبشش پایان بزرگ شامل Branchinecta orientalisو Branchipodopsis affinis از منطقه جمع ­آوری گردیدند. گونه B. orientalis قبلا از مناطق هم­ جوار در ایران گزارش گردیده بود، اما گونه B. affinisبرای اولین ­بار گزارش شد. براساس نتایج حاصل می توان دریافت که عوامل محیطی نقش اصلی در توزیع و پراکنش و حضور گونه ­های خاص در مقیاس محلی و منطقه ­ای  را به ­عهده دارند. این گونه ­ها در منطقه مورد مطالعه با از دست دادن و تخریب زیستگاه ­ها توسط فعالیت ­های مربوط به زهکشی، کشاورزی و یا شور شدن مورد تهدید هستند. این اثرات منفی با وجود خشک­ سالی سراسری تشدید می ­شوند.

آنوستراکا, Branchinecta orientalis, Branchipodopsis affinis, ماکو و بازرگان