تصاویر سپاهی گری در عاشقانه های عنتره بن شداد
عنوان مقاله: تصاویر سپاهی گری در عاشقانه های عنتره بن شداد
شناسه ملی مقاله: JR_LEM-4-11_003
منتشر شده در در سال 1392
شناسه ملی مقاله: JR_LEM-4-11_003
منتشر شده در در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسین ایمانیان
خلاصه مقاله:
حسین ایمانیان
آن بخش از شعر جاهلی که از شائبه ساختگی بودن به دور باشد، آینهای شفاف و روشن از جامعه زنگارگرفته دوران پیش از اسلام و رفتار، اندیشه و آرمانهای نابخردانه مردمانش است. تصویر راستین این جامعه را تنها بایست در سرودههای گروههای معترض و راندهشده آن زمان مانند شاعران سیاه، موالی، بردگان و صعالیک و البته در میان آیات قرآن جستجو کرد. سرودههای عنتره بن شداد، شاعر سیهچرده و حبشیالاصل جاهلی دو ویژگی مهم دارد: یکی اینکه از تعصب نژادی و اهمیت ریشه عربی یا قبیلهای آن دوره پرده برمیدارد و دیگر اینکه غزل او با حماسه آمیخته است؛ وی به هنگام غزلسرایی و بیان زیبایی معشوق خود «عبله» و دوری او، به یاد میدان نبرد و دلاوریهای خود در رویارویی با دشمنان میافتد و تعابیر، تصاویر و ابزار جنگی را وارد غزل میکند و بدینگونه نوعی(=ژانر) تازه را به نام «غزل حماسی» در ادب عرب ابداع میکند؛ البته حماسی نامیدن این سرودهها که درواقع خودستاییهای شخصی بیش نیست، تنها به سبب داشتن برخی نشانههای ژانر حماسی است. نگارنده در جستار پیش رو، پس از بررسی انگیزههای عنتره از عاشقانهسرایی در کنار حماسهسرایی، به بیان مهمترین ویژگیهای این سرودهها میپردازد. به باور برخی از سخنسنجان، تصاویر تغزلی آمیخته با عناصر سپاهیگری، از شعر فارسی و از حوزه غزل مذکر، وارد ادبیات عرب شده است. نوشته پیش رو نشان میدهد، آمیزش تصاویر سپاهی و عاشقانه در شعر عربی و در غزل مونث، بسیار پیشتر از شعر فارسی وجود داشته است، اگرچه عامل و بستر به وجودآورنده آن، در دو ادبیات متفاوت است.
کلمات کلیدی: عنتره بن شداد, جامعه جاهلی, تغزل, حماسه, فخر, سپاهیگری
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1305918/