ویژگیهای رثا در شعر معری(بررسی موردی دالیه)
Publish place: The Quarterly Journal of Lesān-E Mobeen، Vol: 4، Issue: 11
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 216
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LEM-4-11_007
تاریخ نمایه سازی: 16 آبان 1400
Abstract:
رثا یکی از درون مایههای مستقل شعری است که از گذشتههای دور، نقشی پررنگ در صفحه شعر شاعران داشته است. رثا رهاورد تجربه عاطفی شاعر و ترجمان اوضاع اجتماعی، فرهنگی و اعتقادی جامعه اوست که شاعر در آن، سوگ و سوزهای درون خویش را در غم فراق ابدی عزیزان به نمایش میگذارد. در زبان عربی رثا به سه دسته ندب، تابین، عزا تقسیم بندی میشود که در این میان، عزا از جایگاهی برتر برخوردار است. شاعر در آن به تفکر در حقیقت مرگ و زندگی میپردازد. در پارهای اوقات این تفکر و تامل شاعر را به معانی فلسفی نزدیک میکند. ابوالعلا معری (۴۴۹- ۶۳۶ه.ق) فیلسوف شعرا، از جمله شاعرانی بود که به اوج این فن دست یافت. بهترین دلیل بر این ادعا، «دالیه» اوست که در رثای یکی از فقهای معاصرش سروده است. این جستار میکوشد تا با روش توصیفی-تحلیلی و استفاده از ابزار کتابخانهای، به بررسی چهار عنصر ادبی؛ یعنی معنا، عاطفه، خیال و اسلوب در این قصیده بپردازد. پژوهش صورت گرفته در این مقاله نشان میدهد این قصیده که از نیکوترین قصیدههای شاعر محسوب میشود از عاطفهای قوی و حکمتی عمیق سرشار است. میان قالب شعری، کلمات، مضمون، مفهوم و خیال موجود در این شعر هماهنگی معناداری وجود دارد. شاعر در آن با عاطفه راستین خویش بر دوست مرحومش سرشک میریزد؛ اما با این حال تلاش میکند تا بر این عاطفه و احساس جامهای از عقل و تامل بپوشاند. این قصیده همچنین در بردارنده برخی نظریات شاعر درباره دنیا، زندگی و مرگ و نیز حاوی پیامهای اخلاقی برای مخاطبان خود است.
Keywords:
Authors
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :