اعجاز ادبی قرآن کریم و سیر تطور آن
Publish place: The Quarterly Journal of Lesān-E Mobeen، Vol: 3، Issue: 7
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 257
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LEM-3-7_003
تاریخ نمایه سازی: 16 آبان 1400
Abstract:
آغاز پیدایش بحث اعجاز به طور دقیق مشخص نیست؛ اما دیدگاههای دانشمندان قرن دوم و سوم هجری پیرامون مسائل ادبی قرآن کریم، منجر به افزایش گسترهی این بحث و تالیف کتابهای مستقلی دربارهی اعجاز در قرنهای بعد گردید. از جملهی این دانشمندان میتوان به ابوعبیده معمر بن مثنی، یحیی بن زیاد فراء، جاحظ و ابن قتیبه اشاره کرد. ابوعبیده با تالیف کتاب «مجاز القرآن» و فراء با تالیف کتاب «معانی القرآن» در قرن دوم هجری گامهای اولیه را در باب اعجاز قرآن کریم برداشتهاند. هر چند این دو دانشمند در تالیفات خود به طور مستقیم به مسالهی اعجاز اشارهای ننمودهاند، اما با ذکر مسائل بلاغی قرآن کریم زمینه را برای طرح و گسترش اندیشهی اعجاز ادبی قرآن کریم فراهم آوردهاند. جاحظ برای نخستین بار در قرن سوم هجری به نظریهی نظم قرآن اشاره نموده است. وی همچنین به رد نظریهی صرفه که استادش نظام بیان نموده، پرداخته است. ابن قتیبه در قرن سوم هجری کتاب «تاویل مشکل القرآن» را در دفاع از قرآن کریم و اعجاز و بلاغت آن و در پاسخ به طاعنان به نظم و اسلوب قرآن کریم تالیف نمود. وی با گذر از مرحلهی اشارات و نظرات به مرحلهی تالیف مستقل پیرامون اعجاز قرآن کریم و بیان وجوه آن رسید. این مقاله به دنبال آن است که سهم هر یک از این دانشمندان را در زمینهی دانش اعجاز ادبی قرآن کریم و سیر تطور آن روشن نماید.