CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

ارزیابی مدل رگرسیون، روش کریجینگ و طبقه بندی نظارت شده داده های سنجنده LISS-III در برآورد شوری خاک (مطالعه موردی: دشت ارسنجان، استان فارس)

عنوان مقاله: ارزیابی مدل رگرسیون، روش کریجینگ و طبقه بندی نظارت شده داده های سنجنده LISS-III در برآورد شوری خاک (مطالعه موردی: دشت ارسنجان، استان فارس)
شناسه ملی مقاله: JR_GIS-6-3_002
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:

هادی عبدالعظیمی
سیدکاظم علوی پناه
محمدحسین مهدیان

خلاصه مقاله:
 استفاده از پیشرفت های تکنیکی اخیر در شناسایی و نقشه برداری شوری خاک ها، گامی به جلو در مدیریت خاک های شور است. هدف پژوهش حاضر، استفاده و ارزیابی روش های گوناگون برآورد شوری خاک سطحی در عمق صفر تا پنج سانتی متر اطراف دریاچه طشک و بختگان با وسعت ۸۰۶۲ هکتار است. شوری خاک در این ناحیه عامل مهمی در عملکرد محصولات کشاورزی است. در پژوهش حاضر از سه روش متفاوت برای برآورد شوری خاک استفاده شد و نتایج این سه روش با داده های شوری اندازه گیری شده روی زمین مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، ۱۴۳ نمونه برداشت شد و مقادیر هدایت الکتریکی عصاره استخراج شده از گل اشباع یا ECe آنها تهیه شد. نمونه های مرتبط به صورت منظم روی شبکه ای ۷۵۰متری برای ارزیابی مدل رگرسیون (RM) و روش کریجینگ معمولی (OK) جمع آوری شدند. برای روش سوم نیز طبقه بندی نظارت شده (Scl) تصاویر ماهواره ای مربوط به سنجنده LISS-III به کار گرفته شد. در این پژوهش از مدل های رگرسیونی خطی، توانی و نمایی به منظور تخمین مقادیر شوری استفاده شد و مقادیر رقومی تصاویر ماهواره ای در آنها به عنوان متغیر مستقل و مقادیر Ece به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شدند. برای تولید نقشه تخمین شوری از روش کریجینگ استفاده شد. در مورد تصاویر ماهواره ای، پیکسل های آموزشی با الگوریتم حداکثر احتمال مشابهت، طبقه بندی و سپس نقشه پوشش زمین تهیه شدند. نتایج پژوهش نشان دادند که مدل های رگرسیونی نمی توانند مقادیر شوری را به خوبی تخمین بزنند و شاخص های پوشش گیاهی همبستگی ضعیفی با مقادیر شوری خاک سطحی دارند. در مکان هایی که مقادیر شوری بیشتر از ۱۶ دسی زیمنس بر متر بود، درصدهای شوری منتج از طبقه بندی نظارت شده و روش کریجینگ معمولی تقریبا مشابه بودند اما در سایر کلاس های شوری، مقادیر به دست آمده از این دو روش با یکدیگر تفاوت داشتند. در طبقه بندی نظارت شده داده های سنجنده LISS-III، سطوح خاک بایر با مقادیر شوری بیش از ۱۶ دسی زیمنس بر متر، با موفقیت شناسایی و تفکیک شدند. مدل رگرسیون، ۱۰۰درصد محدوده مطالعه شده را شور برآورد کرد و روش کریجینگ، ۶/۸۷ درصد از خاک های منطقه را به عنوان خاک شور، <۴ دسی زیمنس برمتر، طبقه بندی کرد در حالی که طبقه بندی نظارت شده داده های سنجنده LISS-III، ۵/۶۲ درصد از خاک های منطقه را شور تشخیص داد. هر کدام از این روش ها محدودیت هایی دارند، از این رو به منظور برآورد شوری خاک، تلفیق آنها پیشنهاد می شود. 

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1306234/