مطالعه و بررسی شاخص های پایداری در طراحی فضاهای شهری

موضوع پایداری در سال های اخیر بخش وسیعی از ادبیات شهرسازی را به خود اختصاص داده است. پایداری موضوعی جذاب برای برنامه ریزان شهری و منطقه ای محسوب می شود، بنابراین شهری دارای توسعه پایدار است که دارای اقتصادی شهری پایدار باشد، جامعه شهری پایدار باشد یعنی از همبستگی و یکپارچگی اجتماعی برخوردار باشد، دارای سرپناه شهری پایدار باشد بدین مفهوم که برای مردم شهر خانه سازی شایسته در استطاعت همه وجود داشته باشد و از محیط زیست شهری پایدار با حفظ اکوسیستم های باثبات برخوردار باشد. بدون شک بحث از پایداری و توسعه پایدار بدون توجه به شهرها و شهرنشینی، بی معنی خواهد بود. شهرها به عنوان عامل اصلی ایجاد کننده ی ناپایداری در جهان به شمار می روند و در واقع پایداری شهری و پایداری جهانی هر دو مفهومی واحد هستند. بر این اساس و با توجه به پیچیدگی ذاتی شهرها و ابعاد مختلف تاثیرگذاری آن ها، شناخت عوامل اصلی و کلیدی در جهت دستیابی به پایداری شهری ضروری به نظر می رسد . به همین خاطر پایداری در فضاهای عمومی از شاخص های متعددی برخوردار است در کل ؛ فضای عمومی فضاییاست که عموم شهروندان از ه ر قشر، سن، نژاد و صنفی حق حضور در آن را بدون هیچ گونه محدودیتی دارند. درصورتیکه این فضاها به مکانی برای انجام تعاملات اجتماعی تبدیل شوند، فضای شهری نام خواهند گرفت. خیابان از مهم ترین این فضاها است که بستر شکل گیری زندگی اجتماعی بوده است.

Keywords:

پایداری , فضاهای شهری , طراحی پایدار , شکل گیری محیط اجتماعی , جامعه شهری