تفسیر هنر و طبیعت به مثابه صناعت الهی

طبیعت منبع فیض حیات بخش و پررمز راز است و یکیاز تجلیات زیبای حقیقی هنر الهی است. به بیانی می توان گفت: زیبایی های طبیعت حاکی از تجلی هنر خداوند است. طبیعت سرشار از روح معنوی و جلوه زیبایی حقیق است. این تحقیق در نظر دارد رابطه هنر و طبیعت را به مثابه صناعت الهی در شرق و غرب تفسیر و تبیین کند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که هنرمند ایژه طبیعت، یعنی برابر نهاده شده طبیعت است و نه بالعکس، هنر وهنرمند به سخن طبیعت گوش فرا می دهد و در این گونه مواجهه طبیعت است که حقایق و زیبایی های خود را بر هنرمند آشکار می کند. بر اساس یافته های هنر و عشق به طبیعت و حقیقت به مثابه صناعت الهی که جمال احدی مبدا آن است، و طبیعت است که قوه شهود هنرمند را فعلیت می بخشد. آن چه که ما در هستی می بینیم مظهر وجلوه ای از اسماء الهی است. طبیعت رمز و نمودی ازعالم بالاتر است. در تفکر اسلامی و تفکر دینی و حکمت اسلامی، طبیعت نمود ومعلولی است که در آفرینش پدید آمده و آفریننده ای آن را بوجود آورده و درواقع در پس آن چیزی جز حقیقت مطلق نیست. آفریننده ای قادر، یکتا و صانع طبیعت را به عنوان پل و وسیله ای که می خواهد به آفریننده برسد می نگرد. این تحقیق به شیوه توصیفی- تحلیلی صورت گرفته و گردآوری اطلاعات در این نوشتار با بهره گیری از منابع کتابخانه ای به این موضوع پرداخته است.

Keywords:

طبیعت , هنر , صناعت الهی