فرشته مدنی - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی ورامین، ایران
کاظم کریمی - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی ورامین، ایران
سید ناصر موسوی - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی ورامین، ایران

این آزمایش جهت بررسی اثر نسبت های مختلف مس و روی در جیره بر عملکرد بلدرچین تحت تنش گرمایی انجام گرفت. بدین منظور تعداد ۱۴۴ قطعه جوجه ۱۰ روزه از نژاد ژاپنی به­ مدت ۴۷ روز پرورش داده شدند. این آزمایش به­ صورت طرح کاملا تصادفی و شامل ۶ تیمار و ۴ تکرار که هر کدام ۶ جوجه را شامل می شد.تیمارهای این تحقیق شامل گروه های شاهد نرمال وتحت تنش (مس۱/۵ به ۸۸روی)، مس کم ­تر از شاهد (۰/۷۵ و ۸۸)، مس بیش ­تر از شاهد (۳ و ۸۸)، روی کم ­تر از شاهد (۱/۵ و ۴۴)، روی بیش ­تر از شاهد (۱/۵ و ۱۷۶) بودند. نتایج نشان داده که گروه های شاهد تحت تنش و روی کم­ تر از شاهد دارای بیش ­ترین افزایش وزن نسبت به گروه شاهد نرمال بوده است و البته از میان این دو گروه، شاهد تحت تنش دارای اثر بهتر یا همان افزایش وزن بالاتر بوده است (۰/۰۱>p). کم­ ترین مصرف خوراک مربوط به گروه مس بیش ­تر از شاهد نسبت به گروه شاهد نرمال بوده است (۰/۰۵>p). بهترین راندمان مصرف خوراک مربوط به گروه مس بیش ­تر از شاهد نسبت به گروه شاهد نرمال می باشد (۰/۰۱>p). از میان صفات بازده لاشه تنها صفت قلب دارای اختلاف معنی ­دار (۰/۰۵>p) بوده است وگروه روی بیش ­تر از شاهد دارای کم ­ترین وزن قلب نسبت به گروه شاهد نرمال می ­باشد. در کل نتیجه می ­توان نتیجه گرفت که گروه مس بیش ­تر از شاهد دارای اثرات بهتر بوده و به ­عنوان بهترین تیمار شناخته شد.

تنش گرمایی, بلدرچین, مس و روی