تحلیل نمایشنامه «خرده جنایت های زناشوهری » بر اساس نظریه ژنت

قرار گرفتن ادبیات در جایگاه یک نهاد قانونمند، نظریه ای است که همواره بسیاری از نظریه پردازان و منتقدان ادبی در پی اثبات آن هستند. گرمس از نظریه پردازان در روایت شناسی است که با ارائه ی نظریه های نوین، در تحلیل روایت گامی ارزشمند نهاده است. بخش مهمی از دیدگاه ژنت بر اساس عنصر زمان در روایت استوار است. در این پژوهش نمایشنامه ی «خرده جنایت های زناشوهری » بر اساس نظریه ی ژنت تحلیل می شود. روش به کار گرفته شده در این پژوهش، توصیفی – تحلیلی و منابع به کار رفته در آن اسنادی- کتابخانه ای است. دستاوردهای پژوهش گویای این است که بخش بزرگی از نمایشنامه به شیوه ی گذشته نگر درونی روایت شده و وجود این شیوه به پیدایش شتاب مثبت می انجامد. بخش بزرگی از روایت بسامد مفرد دارد و در چند مورد نویسنده به صورت هدفمند از بسامد مکرر و بازگو بهره جسته است.

Keywords:

خرده جنایت های زناشوهری , اریک امانوئل اشمیت , نمایشنامه , ژنت