ضرورت ساماندهی و مدیریت یکپارچه حریم شهری

امروزه شهرها از دو جنبه اهمیت یافته اند: یکی، بعنوان "مرکز تجمع گروهی از مردم"، و دیگری بعنوان "عمده ترین بازیگر نقش اقتصادی در سطح محلی و در سطح اقتصاد ملی". برنامه ریزی دقیق و درست، سبب رشد اقتصادی، تثبیت سیاسی و افزایش مشارکت شهروندان درامور شهرها می گردد و شکست در حل مشکلات و مسائل شهری، سبب رکود اقتصادی، بروز نارضایتی های اجتماعی و سیاسی، فقر، بیکاری و تخریب محیط زیست خواهد شد. از جمله عوامل مخل رسیدن به اهداف مورد نظر در توسعه وعمران شهری و مشکلات موجود ، ناهماهنگی میان ارگان ها و نهادهای خدمت رسان در انجام امور است. مدیریت یکپارچه شهری به معنای قرار گرفتن شهرداری در راس همه امور اجرایی شهر، از خدمات رسانی تا توسعه و عمران نیست، بلکه نوعی از مدیریت یک پارچه و توانمند در همه نهادها و ارگان هایی است که در بهبود مسائل و رفع مشکلات شهری به صورت موضوعی و موضعی می توانند نقشی مستقل یا مکمل داشته باشند. برهمین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ضرورت ساماندهی و مدیریت یکپارچه حریم شهری می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و نوع آن کاربردی می باشد. در نتیجه امکان سنجی ایجاد کمربند سبز به عنوان یکی از سیاست های محدود سازی رشد شهری در محدوده حریم شهر تهران، از راهکارهای اساسی کنترل حریم می تواند باشد. باید در کنار توجه به ظرفیت های داخلی به فکر عرضه تولیدات داخلی در عرصه های بین المللی بود زیرا اساس نظام های مالی موفق تولید و ایجاد بازار فروش تا ۱۰ برابر بیشتر از جمعیت کشور است. اید بر مبنای عدالت، منابع، امکانات و ذخایر را توزیع کرد تا همه در جامعه از آنها منتفع شوند چرا که با این روش است که همه از نظر اقتصادی قوی شده و روی پای خود خواهند ایستاد. و می توان گفت رشد و گسترش تهران، مشکلات عدیده ای مانند استقرار صنایع مزاحم و آلاینده و تعدد و تراکم بالای اسکان های غیررسمی در محیط پیرامون شهر را موجب شده و وجود مدیریت های متعدد و عدم هماهنگی برنامه های توسعه نقاط جمعیتی پیرامون شهر تهران، به این مشکل دامن زده است.

Keywords:

مدیریت راهبردی , حریم , حریم تهران , آسیب شناسی , کمربند سبز