عطیه شامرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک بیوسیستم، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
مسعود دهقانی صوفی - استادیار، گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
برات قبادیان - استاد گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
شهریار کوراوند - دانشیار گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
سارا الماسی - دانشجوی دکتری گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

در قرن بیست و یکم عوامل متعددی، صنعت را به سمت پایبندی به استفاده از منابع تجدید پذیر و سازگار با محیط زیست سوق داده است. از جمله این عوامل می توان به افزایش جمعیت و تقاضای بیشتر برای انرژی، افزایش روز افزون قیمت منابع نفت خام، امنیت انرژی و از همه مهمتر آلودگی های زیست محیطی که سلامت انسان ها و جانداران را به خطر انداخته است، اشاره کرد. روانکارها و گریس ها یکی از محصولات صنعتی پرمصرف هستند که میزان مصرف آنها، یکی از شاخصهای پیشرفت صنعتی جوامع به شمار می آید. امروزه بیش از ۸۰ درصد روانکارهای مورد استفاده از نفت خام تولید می شوند و استفاده بی رویه از آنها، با اهداف توسعه پایدار و مبانی اقتصاد چرخشی در تناقض است. ساختار هیدروکربنی منابع زیست توده روغنی تشابه بسیار زیادی با ساختار نفت خام دارد و با توجه تاریخچه استفاده از آنها به عنوان روانکار قبل از اکتشاف نفت، به عنوان یک جایگزین مناسب و پایدار برای روانکارهای نفتی در جهان مطرح هستند. استفاده از روانکارها و گریس های زیستی مزایای بسیاری دارد که در این تحقیق، به اختصار به آنها پرداخته خواهد شد.

گریس زیستی، بیوروانکار، روغن های گیاهی، زیست توده روغنی، ترانس استریفیکاسیون، بیودیزل