فرشاد عربی - مدرسین دانشگاه پیام نور و دانشجویان دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی
دیار رفاعی

قوم کرد از نژاده ترین اقوام و زبان کردی از قدیمی ترین و توانمندترین زبانهای ایرانی است امروزه گویشوران این زبان اصیل ایرانی ضمن بهره مندی از آن که به عقیده ی زبان شناسان تنها شکل بازمانده ی زبان مادری است دین خود را نیز به زبان فارسی ادا کرده اند پیداست که استوارترین مایه ی پیدایش و قوام هویت ملی ایرانیان زبان فارسی است که آحاد و اقوام مختلفی را درحصار مرزهای کنونی ایران چونان پیکره ای واحد بهم پیوسته استآنچه دراین پژوهش مورد کنکاش است بررسی نقش شعرای پارسی گویکرد در دو سده ی اخیر است که کوشیده اند تا به انحا مختلف درجهت تحکیم پایه های هویت ملی و افرینش اتحاد ایرانی اسلامی دوشادوش شاعران متعد فارس زبان به رسالت خویش جامعه ی عمل بپوشانند و نام خود را دراین عرصه و در درازنای تاریخ ایران زمینجاودانه کنند از انجا که در این راستا مولفههای متعددی درگلزار سروده های شاعران کرد دیده شد ناگزیر دامنه ی پژوهش دراین نوشتار تنها به بررسی این موضوع در حوزه های دین و اعتقادات قرآن و حدیث یادکرد انبیای الهی وطنیات باورهای دینی، فلسفی تاریخی باورهای اسطوره ای و پرداختن به ادبیات غنایی ایران زمین در گلزار شعرای مورد مطالعه منحصر شد.

هویت ملی، اتحاد ایرانی - اسلامی، شاعران کرد پارسی گو