علیرضا عابدان پور - حسابرس ارشد دیوان محاسبات کشور
محسن حسنی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذ
محمد هدایتی - دانشجوی مقطع کارشناسی موسسه آموزش عالیراغباصفهانی

یکی از راههای ارزیابی و تشخیص کارآیی روشها،سیاستها و یا اثربخشی نهادهای اقتصادی و اجتماعی،انجام مطالعات است که به وسیله آن وضعیت و موقعیت یک پدیده در شرایط معین با وضعیت و موقعیت پدیده مشابه در شرایط دیگر و به طور معمول در جوامع دیگر و البته به طرزی ژرف و دقیق سنجیده میشود.متأسفانه این گونه بررسیها تاکنون در ایران رواج نداشته است و از میان دلایل متعددی که برای این نارسایی میتوان برشمرد،نبودن سنت و سابقهء تحقیق و پژوهش در ایران،بویژه با توجه به پیچیدگی این گونه مطالعات و ناآشنایی با نارسایی زمانی مشکل آفرینتر میشود که کارآیی یک نهاد به حداقل میرسد و تحرک بخشیدن به آن برای جامعه جنبهء حیاتی پیدا میکند.و درست در چنین مواقعی است که پی میبریم تا چه اندازه کم کار و آسانگیریم.نظام حسابداری دولتی در ایران نیز به رغم آنکه برخی از کارشناسان آن را دارای تواناییهای بالقوه میدانند،به دلایل بسیار از کارکرد و کارآیی لازم برخوردار نیست؛بعلاوه دستیابی به واقعیت آن نیز به دلیل گستردگی و در عین حال فرسودگی بنیانهای ارتباطی و اطلاعاتی آن ناممکن مینماید.به این دلیل ارزیابی آن اگر کاری مشکل نباشد،دست کم آسان نیست.با این حال شاید تنها کار ممکن برای دستیابی به نوعی ارزیابی مقدماتی از نظام حسابداری دولتی و بویژه در فرصت کوتاه،کوششی است که مقاله حاضر به کار برده و با انجام بررسی مقدماتی به مقابله ساختهای بنیادین نظام حسابداری دولتی با اصول حسابداری دولتی،براساس بیانیههای رسمی مجامع حرفهای ذیربط پرداخته است و هم چنین نقش مسئولیت پاسخگویی در این ساختار بیان شده است.

حسابداری دولتی،گزارشگری،پاسخگویی،حساب مستقل