حسین نظم فر - دانشیار گروه برنامه ریزی شهری،دانشگاه محقق اردبیلی
علی عشقی چهاربرج - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی

در دهه های اخیر عدم برنامه ریزی و آمادگی برای مقابله با عواقب زلزله در محیط های شهری که با تراکم بالای جمعیتی و ضعف زیرساخت های کالبدی و اجتماعی روبروست منجر به حجم بالای تلفات انسانی و خسارت های مالی شده است. نیاز اولیه آسیب دیدگان ناشی از زلزله داشتن یک سرپناه می باشد ایجاد مکان های مناسب جهت اسکان موقت سانحه دیدگان بعد از وقوع زلزله امکان پذیری نیست باید قبل از وقوع زلزله، مکان های مناسب را برای آسیب دیدگان زلزله فراهم کرد. تعیین میزان آسیب پذیری بافت ها شهری یکی از الزاماتی است که باید پیش از وقوع زلزله مورد ارزیابی قرار گیرد تا فضاهای بهینه جهت اسکان موقت، بعداز وقوع زلزله های احتمالی پیش بینی شود. هدف پژوهش پیش بینی سایت های اسکان موقت در شدت های مختلف زلزله می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی- تحلیلی است داده های مورداستفاده از نوع اسنادی و میدانی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که؛ سایت های اسکان موقت در زلزله ای با شدت ۶ مرکالی هشت سایت(پارک ملت، زمین بایر واقع در قسمت جنوبی محله امانیه، فضای سبز حاشیه تقاطع کردستان و نیایش، پارک شهید چمران، پارک ونک، پارک بهشت مادران، باغ قلهک و پارک ارغوان)، در شدت ۷ مرکالی چهار سایت (پارک ملت، فضای سبز حاشیه تقاطع کردستان و نیایش، پارک بهشت مادران و باغ قلهک) و در شدت زلزله ی ۸ مرکالی تنها دو سایت یعنی (پارک ملت و پارک بهشت مادران) به عنوان فضاهای بهینه جهت اسکان موقت سانحه دیدگان زلزله پیش بینی شده است.

اسکان موقت, زلزله, تحلیل شبکه, Fuzzy ANP, GIS