محمدرضا پورعلی

شرکتها با درجات مختلفی از قدرت تداوم فعالیت در بازار حضور داشته و فعالیت می کنند. جهت رتبه بندی شرکتها براساس قدرت نسبی تداوم فعالیتشان و تبدیل متغیر کیفی تداوم فعالیت به متغیر کمی تأثیر عوامل و پارامترهای متعددی را که بر میزان قدرت نسبی تداوم فعالیت شرکتها اثر میگذارند، در قالب مدل هایی در نظر گرفته و عملکردشان مورد ارزیابی قرار میگیرد. یکی از این مدلها، مدل احتمال شرطی (لجیت) ارائه شده توسط زاوگین ( 2001 ) است. هدف پژوهش حاضر ایجاد توانایی و حصول اطمینان سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان جهت تشخیص تداوم فعالیت و رتبه بندی شرکتها و شناسایی میزان دقت مدل زاوگین بر اساس نسبتها و ضرایب اصلی و تعدیل آنها طبق شرایط محیطی ایران است. است. با استفاده از « همبستگی » و نوعاً « توصیفی » و از نظر اجرائی « کاربردی » جهت گیری تحقیق حاضر از نظر هدف اطلاعات مورد نیاز استخراج گردید. به روش نمونه گیری سیستماتیک طبق تعریف ارائه شده، 16 « کتابخانه ای » روش شرکت موفق و 9 شرکت ورشکسته انتخاب شدند. در قالب فرمولهای ذیربط مقادیر معیارهای مورد نظر این شرکتها با استفاده از نرم افزار Excel محاسبه گردید برای آزمون فرضیه از نرم افزارSPSS17 و روش آنالیز واریانسANOVA)و رگرسیون لجستیک رتبه ایOLR) در سطح خطای 5% استفاده شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین نسبت های مالی بر مبنای مدل زاوگین با تداوم فعالیت شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معنی دار وجود ندارد و درصد صحت پیش بینی مدل ارائه شده توسط زاوگین در شرایط محیطی ایران برای رتبه بندی شرکتها بسیار ضعیف است25/04 % درحالیکه با تعدیل نسبتها و ضرایب مربوط، درصد صحت مدل به 71/66% میرسد.

ارزیابی تداوم فعالیت، رتبه بندی شرکتها، مدل زاوگین، ارزیابی عملکرد