بر آورد سری زمانی تابع تقاضای واردات ایران : یک تحلیل مجدد

تحقیق عملی تابع تقاضای واردات ، یکی از فعالترین زمینه های تحقیق در اقتصاد بین الملل می باشد . بطور سنتی ، قیمتهای نسبی و درآمد های واقعی مهمترین عوامل موثر در این تابع تقاضا می باشند. بر این دیدگاه دو ایراد و مشکل وارد می باشد: اول ، عوامل موثر بر تابع تقاضای واردات مستقیما از بهینه سازی مطلوبیت مصرف کننده بدست نیامده است. دوم ، متغیرهای موجود در تابع تقاضای اقتصاد کلان نیز ناپا یا می باشند. هدف این مقاله عبارت ازآن است که تابع تقاضای واردات ایران را با توجه به این دو مساله ( بهینه سازی مطلوب و آزمون پایای متغیرهای آن ) مورد تحلیل مجدد قرار دهد. مدلی بر اساس حداکثر سازی مطلوبیت بین دوره ای مصرف کننده ارائه گردید ودر نتیجه به تابع تقاضای وارداتی منجر گردید که عوامل موثر آن ، متغیر قیمت نسبی و متغیر دیگر متغیر " سطح فعالیت " ( تولید ناخالص داخلی منهای صادرات ) می باشد. یا فته های بر آورد مدل نشان دهنده آن است که عامل قیمت نسبت به متغیر سطح تولید ( تولید ناخالص داخلی منهای صادرات ) در تابع تقاضای واردات نقش کمرنگ تری دارد. این نتیجه در حالت کوتاه مدت و بلند مدت تفاوتی ندارد. بطور کلی ، عامل درآمدی موثر در تابع تقاضای واردات ، از طریق متغیر سطح فعالیت ، تعیین کننده مهم در تابع تقاضای واردات ایران در دوره بررسی ۱۳۷۵- ۱۳۳۸ می باشد.در واقع ، بیانگر این واقعیت است که تعدیل تراز پرداختها را با استفاده از روش حساسیتها مورد شک و تردید قرار می دهند.