صادق بختیاری
ابوالفضل یحیی آبادی

در این مقاله ابتدا مختصرا به انواع بیکاری در اقتصاد اشاره و سپس به معرفی سیاست مدیریت تقاضا پرداخته شده است. در ادامه، ضمن بیان این نکته که بیکاری موجود در ایران ترکیبی از انواع مختلف (شامل بیکا ری اصطکاکی، بیکا ری ساختا ری و بیکاری ادواری ) می باشد، تاکید گردیده که در این ترکیب، بیکاری ساختاری از وزن و اهمیت بالاتری برخوردار می باشد. در این مقاله به برخی مطالعات تجربی صورت گرفته در خصوص تاثیر رشد اشتغال در بخش های مختلف اقتصادی بر نرخ بیکاری و همچنین تبدیلات ساختاری اشتغال در بخش ها اشاره گردیده است. در پایان به برآورد دو معادله به منظور پاسخ به این سوال که در اقتصاد ایران کدامیک از بخش های اقتصاد، نقش موثرتری درکاهش بیکاری داشته است، اقدام گردید. براساس نتایج بدست آمده طی دورهء (۷۹- ۱۳۵۰) رشد اشتغال در بخش صنعت قادر به کاهش نرخ بیکاری نبوده، اما رشد اشتغال بخش خدمات بطور موثری درکاهش نرخ بیکاری در ایران نقش داشته است. از سوی د یگر، افزا یش در ارزش افزودهء بخش صنعت قادر به کاهش نرخ بیکاری نبوده. در حالیکه افزایش در ارزش افزودهء بخش خدمات به طور معنی داری نرخ بیکاری درکشور راکاهش داده است،

بیکاری ادواری, بیکاری اصطکاکی, بیکاری ساختاری, تغییرات ساختاری, سهم نسبی اشتغال