نسترن رحیمی
محسن بختیار

کنوانسیون تغییر آب و هوا و پیامد آن پروتکل کیوتو از اقدامات زیست محیطی جامعه جهانی است که از سال ۱۹۹۲ آغاز گردیده است. با توجه به گسترده بودن حیطه اثرگذاری این کنوانسیون و پروتکل و با عنایت به این امر که اقدامات جهانی در این راستا و لازم الاجرا شدن پروتکل کیوتو می تواند اثرات اقتصادی، اجتماعی و... متفاوتی بر کشورهای توسعه یافته، در حال توسعه، کشورهای با اقتصاد در حال گذار، کشورهای با اقتصاد وابسته به نفت، آسیب پذیر از لحاظ اکولوژیکی و غیره بگذارد، لذا تحلیلی بر رهیافت ها و چالش های حاصل از اجرای این پروتکل برای جوامع مختلف، سودمندی های متعدد و متفاوتی را در برخواهد داشت. با توجه به آن که اقتصاد ایران در حال حاضر وابسته به منابع انرژی فسیلی است، کشور ما در منطقه خشک و نیمه خشک جان قرار داشته، در پاره ای مناطق زیست بومی آسیب پذیر و شکننده برخوردار است و از طرف دیگر اقدامات بهینه سازی متعدد و موثری در سالیان اخیر در کشور به انجام رسیده است از این در این نوشتار ضمن بررسی ساختار کنوانسیون و پروتکل، نتایج حاصل از مدل های مختلف در مورد اثرات پروتکل کیوتو بر اقتصاد کشور و نیز اثرات اکولوژیکی آن مورد بررسی قرار می گیرد. تا این تحلیل بتواند تا حدودی راهگشایی در زمینه تصمیم سازی ها و برنامه ریزی های آینده باشد.

پروتکل کیوتو, رهیافت, چالش, منابع انرژی فسیلی, اثرات اکولوژیکی, کشورهای پیشرفته, کشورهای در حال توسعه, مدلها, کنوانسیون تغییر آب و هوا