بررسی تاثیر نارنجنین ( Naringenin ) بر فراموشی ناشی از محرومیت خواب کامل در موش نربزرگ آزمایشگاهی

مقدمه: اختلال خواب و بی خوابی سال ها به عنوان یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی شناخته می شود. اختلال خواب به مواردی اطلاق می گردد که فرد از یک یا بیشتر از یکی از مشکلاتی مانند بی خوابی، بیدار شدنهای مکرر در طول خواب شبانه، افزایش خواب آلودگی در طول روز و یا حرکات، حالات و احساسات غیر عادی در طول خواب شکایت داشته باشد. محرومیت از خواب باعث ایجاد اختلالاتی در درک درد، فراموشی و افسردگی میشود. تقریبا ۳۰ تا ۴۰ درصد مردم عادی از آن رنج می برند، این مشکل می تواند اثرات نا مطلوبی بر سلامتی و طول عمر افراد به جا بگذارد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر بررسی تاثیر نارنجنین ) Naringenin ( بر فراموشی ناشی از محرومیت خواب کامل در موش نر بزرگ آزمایشگاهی در دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران انجام گرفته است. مواد و روش ها : در این مطالعه حیوانی ۹۶ سر موش صحرایی )رت( نر بودند .به صورت تصادفی به ۳ گروه اصلی تقسیم شدند که شامل گروه کنترل ۷ روزه، شم ۷ روزه و محرومیت از خواب ۷ روزه بود. هر کدام از گروه های اصلی خود شامل ۳ زیر گروه شاهد، vehicle ، دارو بودند. هر حیوان فقط یک بار مورد آزمایش قرار گرفت. روز بعد از آخرین تزریق )یعنی روز هشتم(، تست های رفتاری train ( fear condition و shock ۳ مرتبه( و تست، لکوموتور، hot plate و تست شنای اجباری روی تمام رت ها صورت گرفت سپس به تمام رت ها ۴۸ ساعت محرومیت از خواب Non-REM داده شد و مجددا این تست های رفتاری از رت ها گرفته شد. یافته ها: جهت بررسی حافظه ترس شرطی شده، میزان تاخیر تا اولین فریزینگ در مرحله شنوایی، در موش هایی که وهیکل دریافت کرده اند افزایش پیدا کرده است (P<۰.۰۰۱) ، که به معنای تخریب حافظه می باشد. از طرف دیگر، هر دو دوز داروی نارنجینین باعث کاهش معنادار تاخیر تا اولین فریزینگ شدند (P<۰.۰۰۱) ، که به معنای بهبود عملکرد حافظه می باشد. علاوه بر این، میزان تاخیر تا اولین فریزینگ در مرحله دیداری در موش هایی که وهیکل دریافت کرده اند افزایش پیدا کرده است (P<۰.۰۰۱) ، که به معنای تخریب حافظه می باشد. از طرف دیگر، دوز ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم نارنجینین باعث کاهش معنادار تاخیر تا اولین فریزینگ شد (P<۰.۰۵) ، که به معنای بهبود عملکرد حافظه می باشد. در تست FST میزان بی حرکتی در موش هایی که وهیکل دریافت کرده اند افزایش پیدا کرده است (P<۰.۰۰۱) ، که به معنای افزایش رفتار شبه افسردگی می باشد. از طرف دیگر، هر دو دوز داروی نارنجینین )دوز ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم: P<۰.۰۱ – دوز ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم:P<۰.۰۰۱ ( باعث کاهش بی حرکتی شدند، که به معنای کاهش رفتار شبه افسردگی می باشد. بر اساس نتایج حاصل از تست hot plate ، تفاوت معنادار آماری میان داده های گروه های کنترل )با خواب طبیعی( وجود دارد F۳.۲۸= ۱۳.۰۲, ( P<۰.۰۰۱) . همچنین میزان آستانه درد در موش هایی که نارنجینین با دوز ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند کاهش پیدا کرده است (P<۰.۰۵) . نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که محرومیت از خواب باعث تخریب عملکرد حافظه می شود.افزایش التهاب، افزایش آپوپتوز، سرکوب نورون زایی، و کاهش بیان BDNF می تواند باعث ایجاد افسردگی یا رفتار شبه افسرده شود. افزایش آستانه درک درد در گروه های محروم از خواب احتمالا به دلیل افزایش میزان آدنوزین بدنبال بیداری طولانی مدت است. اگرچه اثر محرومیت یا محدودیت خواب بر درد متناقض است. همچنین، برای کاهش آستانه درک درد متعاقب تزریق نارینجنین مکانیسمی پیشنهاد نمی شود و تحقیقات بیشتری در آینده لازم است. فعالیت لوکوموتور نیز می تواند بر عملکرد موش ها در تست شنای اجباری موثر بوده باشد، اگرچه نمی تواند بر عملکرد حافظه تاثیری گذاشته باشد.

Keywords:

نارنجنین , فراموشی , حافظه , درد , افسردگی , محرومیت خواب کامل , موش نر بزرگ آزمایشگاهی