امین نزشتی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مالی، دانشگاه خوارزمی، تهران. ایران

مدت های طولانی است که رابطه بازده ریسک به عنوان ستون فقرات مدیریت پرتفوی محسوب می شود. واحدهای اقتصادی برای مصونیت در برابر ریسک نامطلوب پرتفوی ها را به عنوان بخشی از استراتژی کاهش ریسک ایجاد کرده و پوشش داده اند. با وجود این، معیارهای ریسک به کار رفته در مقالات فعلی بدون اتفاق نظر برای انتخاب معیار ریسک به طور گسترده بحث شدهاند. در گذشته در چارچوب میانگین و واریانس ( MV )، مورد آخر به عنوان عاملی برای ریسک به کار می رود، اینطور فرض میشد که سرمایه گذار در ریسک های صعودی و نزولی دارای وزن های یکسان است. ازطرف دیگر، چارچوب ریسک نامطلوب ( DR ) اساسا به نگرانی سرمایه گذار برای مصونیت در برابر نرخ فاجعه بار بستگی دارد. تحلیل اقتصاد سنجی با استفاده از نرم افزار EVIEWS پرداخته شد. در نهایت به عنوان نتیجه گیری از تجزیه و تحلیل اقتصاد سنجی، کلیه فرضیه های مورد بررسی تایید گردیدند. و نشان داده شد که: چارچوب ریسک نامطلوب بهتر از چارچوب میانگین واریانس مارکوویتز عمل می کند. هرگاه بازده های دارایی دارای چولگی زیاد باشد آن گاه میزان اختلاف معنی دار خواهد بود. استفاده از ریسک نامطلوب به جای واریانس به عنوان معیار ریسک در تصمیمات سرمایهگذاری مناسب است.

ریسک نامطلوب، مدیریت پرتفوی، چارچوب میانگین و واریانس