آسیب شناسی پیشگیری کیفری از جرایم مواد مخدر با تاکید بر مجازات اعدام

سیاست قانونگذار ایران در جهت پیشگیری از جرایم مواد مخدر همواره مبتنی بر پیشگیری کیفری و سرکوب گرانه بوده است به نحوی که در تعیین مجازاتها به میزان قبح اجتماعی عمل، شخصیت مرتکب، کرامت انسانی، نوع جرم و موازین حقوق بشری که از معیارهای تناسب سازی مجازات است توجه نشده است ضمن اینکه مجازات اعدام علاوه بر ناعادلانه بودن و نداشتن بازدارندگی موثر، در عمل اثرات نامطلوب اجتماعی و کاهش اعتبار بین المللی کشور را نیز به دنبلا داشته و موجب پیشگیری از جرایم مواد مخدر نشده است همچنین عدم تمایل قضات به صدور چنین احکامی، دلیلی بر ناعادلانه و نامتناسب بودن مجازاتهای مواد مخدر بالاخص اعدام است. بر این اساس مقاله حاضر با نگاهی تطبیقی به سیاست جنایی سایر کشورها در این خصوص، به این نتیجه می رسد که سیاست پیشگیرانه کیفری مقنن به لحاظ خروج از تناسب و اعتدلا در عمل مفید نبوده و موجب تضعیف مشروعیت مجازات اعدام گردیده است لذا تجدیدنظر اساسی در سیاست اعمال مجازات های شدید بالاخص اعدام و توسل به جایگزین های مناسب ضروری مینماید.

Keywords:

اعدام , پیشگیری , بازدارندگی , تناسب , مواد مخدر