تحلیلی بر اشعار سوره یوسف در « النوبه الثالثه » تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار

بوستان عرفان را دامنه ای است وسیع که هرکس می تواند فراخور حال درونی خود از آن بهره گیرد. در ادبیات فارسی که زیباترین مضامین عرفانی را در خود جای داده است، آثار فراوانی در این باره وجود دارد که از مهم ترین آنها، تفاسیر عرفانی قرآن مجید است. یکی از این تفاسیر ارزشمند، تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار از ابوالفضل رشیدالدین میبدی است که در نوبت سوم اثر خود، لطایف و دقایق عرفانی کلام الله مجید را در خود جای داده است. نویسنده توانا در این اثر کوشیده است، لطایف و رموز آیات قرآن مجید را در قلاب الفاظ فارسی ترجمه کند و در نوبت سوم، اصطلاحات عرفانی را در قلاب روایات و اشعاربه تحریر در آورده است. میبدی در این شاهکار کم نظیر، در عین تسلط کامل به زبان عربی و آشنایی با قواعد صرف و نحو و اصطلاحات قرآنی، از ترکیبات و کلمات نادر فارسی در ترجمه آیات شریفه قرآن کریم استفاده می کند و همین طور در نوبت سوم، استنباط های عرفانی خود را از آیات قرآن به زبان ادبی بیان می کند. در این میان سوره یوسف، به دلیل تنوع زیاد شخصیت ها، از جنبه رمزی قوی و خاصی برخوردار است. میبدی در تفسیر این سوره مبارکه در نوبت سوم تفسیر خود، از اشعاری استفاده کرده است. سعی نگارنده این مقاله بر این است که این اشعار را از منظر عرفانی تحلیل و بررسی کند.

Keywords:

قرآن مجید , کشف الاسرار , میبدی , سوره یوسف