بررسی مبنایی جهات نقض آراء در قانون آیین دادرسی مدنی ایران

در قانون ایران پنج طریقه شکایت از رای برای اجرای هرچه صحیح تر عدالت در دادرسی پیش بینی شده است. سه طریقه تجدیدنظر، فرجام خواهی و اعاده دادرسی در بین این پنج طریقه دارای جهاتی هستند. برخی از این سه طریقه بصورت عمومی در تمام دعاوی قابل اعمال بوده و برخی بصورت فوق العاده و استثنایی میباشند. تبیین علت این تفاوت ها نیازمند رسیدگی مبنایی هریک میباشد. همچنین در هر طریقه جهاتی پیش بینی شده است که احراز علت وجودی و مبنای هر یک، در روند احقاق حق کمک شایانی دارد. علت ضرورت فهم مبانی جهات، پذیرش و به تبع آن نقض رای اعتراضی مستند به جهات و دلایل اثبات آن که ظن بر ناعدالتی رای صادره را قوی نماید، میباشد. بنابراین پذیرش بی قاعده اعتراضات و همچنین رد اعتراضی که ظن بر ناعدالتی رای را قوی مینماید مخالف با عدالت و نظم اجتماعی است و پرهیز از این اشکال، مستلزم بررسی مجزای مبنای هرجهت میباشد. از اینرو در این تحقیق به بررسی مبنایی هرجهت میپردازیم.