مقاله علمی – پژوهشی: تاثیر سطوح مختلف عصاره گیاه آقطی (Sambucus ebulus) بر عملکرد رشد و پاسخ های ایمنی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 256

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ISFJ-30-1_007

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1400

Abstract:

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عصاره گیاه آقطی بر شاخص های رشد و ایمنی سرم در ماهیان کپور معمولی انجام شد. برای این منظور ماهیان با میانگین وزنی ۳/۰±۱/۱۵ گرم با سطوح مختلف عصاره آقطی شامل: سطح ۰ (شاهد)، ۵/۲، ۵ و ۱۰ گرم عصاره در کیلوگرم خوراک در ۱۲ ونیرو فایبرگلاس با تراکم ۳۰ عدد ماهی طی مدت ۵۶ روز غذادهی شدند. بر اساس نتایج رشد، میزان وزن نهایی (۷/۰±۷/۳۲ گرم)، وزن کسب شده (۵/۰±۵/۱۷ گرم)، درصد افزایش وزن (۹/۱±۴/۱۱۵)، نرخ رشد ویژه (۰۴/۰±۹۸/۰ گرم/روز)، ضریب تبدیل غذایی (۰۵/۰±۳۱/۲)، شاخص وضعیت (۰۴/۰±۴۷/۱) و ضریب کارایی پروتئین (۰۸/۰±۰۳/۱) در تیمار ۱۰ گرم عصاره آقطی در کیلوگرم خوراک نسبت به سایر تیمارها اختلاف معنی داری نشان داد (۰۵/۰p<). همچنین اختلاف معنی دار در درصد بازماندگی بین تیمار ۱۰ گرم عصاره آقطی کیلوگرم خوراک با سایر تیمارهای آزمایشی به ویژه تیمار شاهد وجود داشت (۰۵/۰p<). نتایج برخی فاکتورهای ایمنی سرم نشان داد که اختلاف معناداری در میزان فعالیت لایزوزیم (۷/۱±۲/۴۶ واحد بین المللی/میلی لیتر)، فعالیت همولیتیک مسیر فرعی کمپلمان (۸/۵±۰/۶۶ میلی گرم/دسی لیتر) و ایمونوگلوبولین نوع M (۵/۰±۱/۳۸ میلی گرم /دسی لیتر)، در سرم تیمار ۱۰ گرم عصاره آقطی بر کیلوگرم خوراک با سایر تیمارهای آزمایشی وجود داشت (۰۵/۰p<). در مجموع، تاثیر سطوح مختلف عصاره گیاه آقطی به ویژه سطح ۱۰ گرم عصاره در کیلوگرم خوراک بر شاخص های رشد، نرخ بازماندگی و شاخص های ایمنی بچه ماهی کپور معمولی کاملا مثبت ارزیابی شد.

Authors

شهروز شاه رکنی

Islamic Azad University

کاوس نظری

Iranian Fisheries Science Research Institute

مهدی شمسایی مهرجان

Islamic Azad University

سعید توتونچی مشهور

مجتمع آزمایشگاهی زکریای رازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • آزادبخت، م. ۱۳۸۷. رده بندی گیاهان دارویی. انتشارات تیمورزاده نشر ...
  • بهادری بیرگانی، ش.، رومیانی، ل. و چله مال دزفول نژاد، ...
  • سلطانی، م.، ظریف منش، ط. و ذریه زهرا ج. ۱۳۹۱. ...
  • شهیری طبرستانی، م.، رهنما، ک. و امیری، ع. ۱۳۹۵. تاثیر ...
  • قائدی، ف.، زنگویی، ن،، موسوی، م. و ذاکری، م. ۱۳۹۸. ...
  • Adel, M., Gholaghaie, M., Binaii, M., Khanjany, P. and Awad, ...
  • Ahmadifar E., Akrami R., Ghelichi A. and Mohammadi Zarejabad A., ...
  • Alishahi M., Ranjbar M.M., Ghorbanpour M., Peyghan R., Mesbah M. ...
  • Azarm, H.M., Abedian Kenari, A. and Hedayati, M. ۲۰۱۲. Effect ...
  • Dugenci S.K., Arda N. and Candan A., ۲۰۰۳. Some medicinal ...
  • Ellis A.E., ۱۹۹۰. Lysozyme assay, techniques in fish immunology. ۲nd ...
  • FAO, ۲۰۱۶. Aquaculture Newsletter. Nutrition-sensitive aquaculture: A timely initiative. Food ...
  • Feldman B.F., Zinkl J.G. and Jian N.C., ۲۰۰۰. Schalm's veterinary ...
  • Ghesmati, M., ۲۰۰۷. Investigation of antibacterial activity of sambucus ebulus ...
  • Ghiasi, M., Binaii, M., Adel, M., Khoshbavar Rostami, H., Zahedi, ...
  • Giménez, G., Padrós, F., Roque, A., Estévez, A. and Furones, ...
  • Hajdú, Z.۱, Hohmann, J., Forgo, P., Martinek, T., Dervarics, M., ...
  • Hoseinifar, S.H., Khodadadian Zou, H., Paknejad, H., Ahmadifar, E. and ...
  • Meric, Z.I., Bitis, L., Birteksoz-Tan, S., Turan, S., and Akbuga, ...
  • Ramudu, K.R. and Dash, G. ۲۰۱۳. A review on herbal ...
  • Rao Y.Y., Das B.K., Iyotymayee P. and Chakrabarti R., ۲۰۰۶. ...
  • Rempel, M.A. and Schlenk, D., ۲۰۰۸. Effects of environmental estrogens ...
  • Safari, R., Hoseinifar, S. H., Nejadmoghadam, S. and Jafar, A. ...
  • Soltani, M., Lymbery, A., Song, S. K. and Hosseini Shekarabi, ...
  • Yano, T., ۱۹۹۲. Assay of hemolytic complement activity. In: Techniques ...
  • نمایش کامل مراجع