فتح اله طاهری بهروز - دانشیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
محمود معروفی - دانشجوی کارشناسی، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
وحید هادی زاده - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
محمدرضا محمد علیها - استادیار، مرکز تحقیقات جوش و اتصال، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی یک جوشکاری حالت جامد محسوب می شود که امروزه کاربرد گسترده ای به خصوص در جوشکاری های غیر هم جنس پیداکرده است، مخصوصا آلیاژهای آلومینیوم سری ۷۰۰۰ که قابلیت جوشکاری ذوبی را ندارند. این روش نه تنها محدودیت های جوشکاری ذوبی را ندارد بلکه به دلیل عدم ذوب قطعات امکان اتصال فلزات با نقطه ذوب متفاوت را نیز دارا می باشد. در این تحقیق به روش تجربی مطالعه تنش پسماند ناشی از جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی غیر متشابه بین آلیاژها۷۰۷۵-T۶  و ۶۰۶۱-T۶ و مقایسه آن با جوشکاری معمولی ذوبی آلیاژ ۶۰۶۱-T۶ به وسیله روش سوراخکاری مرکزی صورت گرفته است. همچنین با استفاده از این روش تغییرات تنش پسماند در راستای ضخامت نیز برای دو نمونه اندازه گیری گردیده و نشان داده شد که تنش پسماند در جوشکاری اصطکاکی به نسبت کمتر و توزیع یکنواختی نسبت به جوشکاری ذوبی دارد. بیشینه تنش در جوش ذوبی درست در محل خط جوش است ولی در جوش اصطکاکی بافاصله از خط جوش تنش پسماند بیشینه می گردد. سختی دو نمونه نیز با روش میکرو سختی سنج ویکرز اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که در جوش کاری اصطکاکی منطقه TMAZ کمترین میزان سختی نسبت به HAZ و ناگت را دارا است اما سختی آن از سختی فلز پایه بیشتر است.

جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی, روش سوراخکاری مرکزی, تنش پسماند