بررسی آرایه شناسی گونه های جنسAlburnoides در ایران با استفاده از زیر واحد ۱ ژن سیتوکروم اکسیداز COI

تاکنون ۱۲ گونه از کپورماهیان جنس Alburnoides در ایران بر اساس صفات ریخت شناسی توصیف شده است. ویژگی های کلیدی تخصیص داده شده به این گونه ها فاقد کارایی لازم جهت شناسایی آنهاست، بنحوی که با استفاده از این ویژگی ها نمی توان گونه های توصیف شده را از یکدیگر تشخیص داد. از اینرو، این تحقیق به منظور بررسی روابط آرایه شناسی و اعتبارسنجی گونه های توصیف شده با استفاده از نشانگر مولکولی زیر واحد I ژن سیتوکروم اکسیداز (COI) به اجرا درآمد. برای این منظور تعداد ۷۰ نمونه از اعضاء این جنس از ۲۰ ایستگاه مختلف در ۶ حوضه آبریز داخلی نمونه برداری شد. جهت تعیین تفاوت های ژنتیکی و روابط خویشاوندی، DNA نمونه ها به روش فنل-کلروفرم استخراج و ژن سیتوکروم COI طی فرآیند PCR تکثیر و پس از خالص سازی توالی یابی شد. نتایج نشان داد که گونه های ایرانی جنس Alburnoides به هشت شاخه تقسیم می شوند. بیشترین فاصله ژنتیکی K۲P درون گونه ای، مابین نمونه های گونهA. samiii  و کمترین میزان بترتیب در بین نمونه های A. coadi، A. holciki، A. parhami و A. nicolausi محاسبه گردید. همچنین بیشترین فاصله ژنتیکی K۲P بین گونه ای به میزان ۵۶/۷ بین دو گونه A. qanati و A. holciki و کمترین میزان به مقدار ۳۳/۰ بین دو گونه A. parhami و A. holciki بدست آمد. با توجه به نتایج، به دلیل تمایز اندک ژنتیکی بر اساس ژن COI، اعتبار گونه های A. parhami،A. coadi  و A. nicolausi تائید نگردید و پیشنهاد می گردد که بترتیب مترادف گونه های A. holciki، A. namaki و A. idignensis در نظر گرفته شوند.

Keywords:

Spirlin , Morphological variation , Genetic variation , Taxonomy , Iran , ماهی خیاطه , تنوع ریختی , تنوع ژنتیکی , آرایه شناسی , ایران