سمیرا میرمحمدولی - Malayer University
عیسی سلگی - Department of Environment, Faculty of Natural Resources and Environment, Malayer University, Malayer, Iran

پژوهش حاضر با هدف تعیین حد مجاز مصرف سه گونه ماهی زمین کن، گیش پهن و بیاح از نظر فلزات سنگین و ارزیابی خطر آنها در جزیره شیف واقع در استان بوشهر انجام شد. بدین منظور تعداد ۳۰ عدد ماهی از ۳ گونه (زمین کن، گیش پهن، بیاح)  مورد نظر، در آب­های ساحلی جزیره شیف با استفاده از قایق صیادی جمع­آوری شدند. بر اساس نتایج، حد مجاز مصرف (CRlim) ماهی زمین کن برای فلزات نیکل، منگنز، روی، مس و آهن به ترتیب ۲۱/۰، ۵، ۵۷/۰ و ۲۳/۰، ۲ برای ماهی گیش پهن ۲۹/۰،۳ ،۶۶/۰، ۳۷/۰ و۱ و در ماهی بیاح ۲۰/۰، ۲، ۵۶/۰، ۷۶/۰ و۱ کیلوگرم در روز به دست آمد. بیشترین جذب روزانه و هفتگی مربوط به فلز آهن در ماهی بیاح و کمترین آن مربوط به فلز منگنز در ماهی زمین کن بود. در این تحقیق، مقادیر فلزات کمتر از استانداردهای جهانی بود، بجز فلز منگنز در گونه بیاح و فلز نیکل در هر ۳ گونه که غلطت  بالای فلز نیکل در این گونه­ها ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در ساکنین این جزیره در دراز مدت شود.  ارزیابی خطر غذایی گونه­های ماهی نشان داد که مصرف این ماهی­ها با میزان فعلی (۲۰گرم در روز) از نظر فلزات آهن، مس، روی، منگنز و نیکل خطری برای مصرف کنندگان آن ندارد .اما با توجه به مقادیر حد مجاز، مصرف بیش از حد این گونه­ها ممکن است باعث ایجاد مشکلات در افراد مصرف کننده شود.

Risk Assessment, Fish species, Heavy Metals, Shif Island, ارزیابی خطر, گونه های ماهی, فلزات سنگین, جزیره شیف