مریم خلیلی گشنیگانی - دانشجوی دکتری گروه مکانیک، دانشکده مکانیک، دانشگاه یزد، یزد، ایران
منصور رفیعیان - دانشکده مکانیک، دانشگاه یزد، یزد، ایران
محمدمهدی ابوترابی - عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه یزد

فرایند تراشکاری به دلیل دینامیک پیچیدهای که دارد همواره مورد توجه محققان علم ماشینکاری بوده و تلاشهای زیادی برای تعیین نیروها در آن انجام گرفته است. روشهای مختلف تجربی و نیمهتجربی برای محاسبه مقادیر نیروهای استاتیکی و دینامیکی برش استفاده شده که معمولا مبتنی بر ابعاد براده هستند اما هنوز این موضوع ابعاد ناشناختهی زیادی دارد که هدف این مقاله تعیین میزان تفاوت فرمول آلتینتاس، مقدار دینامومتر و مقداری است که از طریق ارائهی یک روش جدید مبتنی بر معادله حاکم بر ارتعاش ابزار، است. برای بررسی صحت نتایج، آزمونهای عملی انجام میشوند. آزمونها برای حالت داخلتراشی و با پارامترهای مختلف انجام میشوند و در آنها به طور همزمان سیگنال نیرو با ستفاده از دینامومتر و شتاب توسط شتابسنج اندازهگیری میشود. از نتایج این دو سیگنال، پارامترهای مورد نیاز برای محاسبه مولفههای نیرو در روش آلتینتاس و روش جدید استخراج میشوند. در نهایت برای دو آزمون، مولفههای شعاعی نیروی دینامومتر و این دو روش مقایسه میشوند. نتایج نشان میدهند که نیروی نوک ابزار، بیشترین دامنه و پس از آن نیرو در انتهای ابزار و در نهایت نیروی برش کمترین مقدار دامنه را دارد. بنابراین به دلیل وجود این تفاوت مهم نباید از این نیروها به جای یکدیگر استفاده کرد.

نیروی نوک ابزار, نیروی برش, داخل تراشی