کیفیت زندگی در مجموعه های مسکونی با تاکید بر فضای خصوصی باز و نیمه باز

در دهه های اخیر به دلیل رشد شهرنشینی الگوی تولید مسکن تغییر یافته و لزوم ایجاد مسکن انبوه و چندخانواری، سبب کاهش توجه به کیفیت فضا زندگی و فضاهای مابین و مفهوم "بیرون و درون" در مجموعه مسکونی شده است؟ به طوری که اغلب زندگی در واحدهای مسکونی، به زندگی داخل مجموعه ای از فضاهای بسته، تبدیل شده و فضاهای باز و نیمه باز آن، در فضاهای شهری، ادغام شده ا ست. این م سئله، بسیاری از کارکردهای عرصه خصوصی را با مشکلاتی اساسی مواجه ه ساخته است و موجب کاهش تنوع فضایی و نزول کیفیت واحد مسکونی، شده ا ست؟ در چنین حالاتی، مسکن، شرایط مناسبی برای تامین آرامش و آ سایش ساکنین را نخواهد داشت و کیفیت زندگی انسان نیز به مخاطره افتاده است. هدف مقاله حاضر، توجه به تعبییر سنتی فضاهای خصوصی باز و نیمهباز در صورتهای هماهنگ با دیدگاه های امروز و ارائه الگوها و رهنمودهای ویژه از تلفیق این مولفه های پدیدآورنده میباشد. این تحقیق از نوع تحلیلی- توصیفی میباشد که سعی دارد با تعاریف فضای خصوصی باز و نیمه باز و ارتباط این دو با کیفیت زندگی در یک مجموعه مسکونی، خلا موجود در مطالعات این حوزه را پاسخ دهد.

Keywords:

مجموعه مسکونی , ارتقاء کیفیت زندگی , فضای خصوصی باز , فضای خصوصی نیمه باز.