ارزیابی فضای سبز شهری با تاکید بر توزیع عادلانه بین نواحی شهری (مطالعه موردی: شهر زنجان)

تبیین رابطه فضا و نابرابری اجتماعی در گرو فهم عمیق نسبت به چیستی و ماهیت فضاست، که دلالتی بر جدایی گزینی فضایی و میزان برخورداری­ متفاوت از سرانه­های کاربری­ فضای سبز در سطح نواحی شهری است. پژوهش حاضر با هدف آزمون این فرضیه که میزان توزیع کاربری فضای سبز در بین نواحی شهر زنجان متعادل نمی­باشد، شکل گرفته است. از آنجایی که عدم تحقق­ عدالت محوری در برنامه­­­­ریزی­های صورت گرفته در سطح شهر سبب عدم برابری در میزان دسترسی به کاربری های فضای سبز شهری شده است ضرورت بازنگری به نگرش مدیریتی برای توزیع متعادل­تر در نواحی شهری زنجان را بیشتر می­کند. در همین راستا پژوهش حاضر به منظور تحلیل آماری کلیه فضاهای سبز شهری که در سطح شهر زنجان توزیع شده اند، انجام گرفته است. حاصل این تحلیل­ها موید این واقعیت است که نحوه­ توزیع فضاهای سبزی که در شهر زنجان وجود دارد نتوانسته است برآورد کننده­ برابری در فرصت­ها برای همه شهروندان باشد چراکه در این شهر و در میان محلات موجود آن، به هیچ وجه میزان برخورداری از فضای سبز به صورت یکسان نمی­باشد. لذا با توجه به اختلاف معناداری که بین نواحی شهری زنجان در دسترسی به کاربری فضای سبز وجود دارد، مدیریت شهری جهت توزیع عادلانه­تر کاربری فضای سبز شهری، نیازمند ایجاد، توسعه و باز توزیع فضاهای سبز و پارک­ها بر مبنای نیاز نواحی کم برخوردار می­باشد.

Keywords:

توزیع عادلانه , شهر زنجان , کاربری فضای سبز , عدالت اجتماعی