عزت پرچم - دانشجوی دکتری گروه عرفان اسلامی،دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی،واحد علوم و تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
علی شیخ الاسلامی - استاد گروه عرفان اسلامی،دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی،واحد علوم و تحقیقات ،دانشگاه آ زاد اسلامی،تهران،ایران. نویسنده مسئول: a.sheilhoslam@srbau.ac.ir
محمد فعالی - دانشیار عرفان اسلامی،دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی ،واحد علوم وتحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران.

اسماء و صفات الهی از عمیق­ترین مباحث توحیدی و معرفتی است که به­واسطه آن ارتباط دو­سویه حق با عالم و عالم با حق تبیین می­گردد. اسماء الهی در مجرای تجلیات و تعینات ذات الوهی واسطه فیض حق و منشاءهمه کثراتی هستند که در هستی ظهور­یافته اند. مقاله حاضر با در­نظر­داشتن این ضرورت و با روش کتابخانه­ای و تحلیلی – توصیفی اندیشه عرفانی حکیم ملاهادی سبزواری و درود­آبادی را در­مورد اسماء و صفات الهی با یکدیگر تطبیق­داده­است.نتایج این پژوهش نشان­می­دهد سبزواری هر یک از اسماء را براساس دیدگاه فلسفی، عرفانی و از منظر آیات و روایات بررسی­کرده­است و درودآبادی تنها از منظر آیات و روایات و بعضا براساس معنای لغوی اسماء را تبیین نموده­است براین­اساس اتفاق­نظر در اندیشه دو شخصیت مورد نظر کمتر مشاهده­می­شود در برخی اسماء اختلاف­نظر قابل­توجهی با یکدیگر دارند از نظر سبزواری برخی اسماء با یکدیگر مترداف­بوده و برهم منطبق هستند درصورتی­که درودآبادی معتقداست که هریک از اسماء نقش ویژه خویش ر ا ایفاء­می­نمایند. 

اسماءحسنی, حمید, حی, حکیم, نور, بدیع, هادی