نگاهی به اشعار عرفانی ابن الکیزانی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 180

This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IAUZ-17-67_007

تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400

Abstract:

ابن­الکیزانی، عارف و صوفی مصری قرن پنج هجری است. او به عنوان فقیه و عارف بر شعر نیز دستی داشته، اما فقط تعداد اندکی از اشعار او برجای مانده است. از آنجایی که شعر یکی از راه های بیان حقایق بیان ناپذیر عرفانی است سعی شده است در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیل، اشعار ابن­الکیزانی از این بعد، مورد بررسی قرار گیرند. ویژگی­های غالب اشعار عارفان همچون؛ استفاده از نماد و کنایه، استفاده از بحور شعری مشهور، اندک بودن تعداد اشعار، مبالغه، تشبیهات خاص و تقلید در اشعار او نیز به چشم می­خورد. جدای از مضامین وعظ و ارشاد که در شعر او شاهد هستیم، عشقی که در اشعار خود به بیانش پرداخته، به سه دسته­ تقسیم می­گردند؛ اشعاری که معشوق مونث است، اشعاری که معشوق مذکر است و اشعاری که معشوق جمع است. حضور معشوق مونث را در تمام اشعار عرفانی می­توان یافت که نمودی از عشق الهی هستند. معشوق مذکر نیز می­توان به نوعی بیانگر اعتقادات مذهبی باشد و قائل بودن ابن­الکیزانی به تشبیه و تجسیم می­تواند در این نوع نگرش او تاثیرگذار بوده باشد اما برای جمع آوردن معشوق توجیه خاصی نمی توان ذکر نمود. اما با این حال محتوای آنها یکیست؛ دوری و هجران و رنج معشوق، سختی عشق، اعراض معشوق و سرزنش دیگران.   

Authors

امید ایزانلو

استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه کوثر بجنورد، ایران. نویسنده مسئول: oizanloo@kub.ac.ir

طاهره نوباغی

کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث.