نگاهی به اصطلاحات عرفانی فرقه حروفیه
Publish place: Islamic Misticism، Vol: 16، Issue: 62
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 222
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-16-62_009
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
Abstract:
فرقه حروفیه یکی از فرقه های تاویل محور بعد از حمله مغول می باشد که شیوه تاویل را از اسماعیلیه آموخته بودند. حروفیان خودشان را اهل تاویل و اهل باطن می نامیدند. آنان انسان گرایانی بودند که همه چیز را به نفع انسان تاویل مینمودند. اندیشه حروفیه نوعی اندیشه عرفانی است با چهارچوب تفکر مشخص. این شکل اندیشه عرفانی خلق الساعه نبوده بلکه به عنوان پدیدهای تاریخی و اجتماعی از دل اعصار و هزارههای باستان پیدا شده و در بین ملل مختلف به شکلهای گوناگون، در حیات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه نقشهایی ایفا کرده است. افکار و اندیشه های این فرقه با اینکه بر بخشی از شعر فارسی سایه انداخته است تاکنون مورد تجزیه و تحلیل علمی قرار نگرفته است. عدم شناخت اصطلاحات آنان یکی از مهمترین عوامل پیچیدگی آثار این فرقه می باشد. بدان روی در این مقاله به بررسی و شرح مهمترین اصطلاحات عرفانی این فرقه پرداخته شده است.
Keywords:
Authors
علی رمضانی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران.