مکتب اعتراض در طبله عطار
Publish place: Islamic Misticism، Vol: 16، Issue: 61
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 251
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-16-61_015
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
Abstract:
از آغاز شعر فارسی جوهره اعتراض و تعهد اجتماعی در آثار شاعران دیده می شود. اعتراض، مقولهای از ادبیات است که طی آن روشن فکر به منظور بیان مشکلات جامعه و روشنگری و آگاهی بخشی، نارضایتی خود را از وضع موجود ابراز میدارد از آن جمله شاعران متعهد، به واسطه رسالت و مسوولیتی که بر دوش خود احساس میکنند، به فراخور شرایط، نسبت به ناهنجاریهای گوناگونی که به ویژه در ساختار اجتماعی و سیاسی میبینند بی تفاوت نمی نشینند و واکنش نشان میدهند. عطار منتقد معترضی است که نه تنها کمترین لغزش مردم، حاکمان، پیشوایان و امامان جامعه از نظر تیزبینش پنهان نمیماند، بلکه گاه حتی نظام آفرینش را نظام احسن نمی بیند و بر آن از زبان عقلای مجانین خرده می گیرد. اعتراض درصد قابل توجهی از حکایت های مثنوی های عطار را به خود اختصاص داده است و در فرهنگ اسلامی پیشنه ای بسیار دارد و هر یک از اندیشمدان دنیای اسلام اعتراض خود را به گونه ای خاص و از دیدگاه و منظری ویژه بیان کرده اند. میتوان گفت بارزترین بعد شخصیت مجانین در آثار عطار این است که آنان در واقع زبان اعتراض و انتقاد اجتماعی جامعه عصر بلا زده قرن هفتم و هشتم هستند. در این نوشتار، کوشش می شود تا با روش توصیفی تحلیلی زمینه ها و عوامل اجتماعی موثر در شکل گیری شخصیت عقلای مجانین در عصر عطار و ارتباط آن با مکتب اعتراض مشخص شود و مهم ترین ویژگی شخصیت عقلای مجانین عصر عطار یعنی «معترض و منتقد اجتماعی» بودن، در برخی از حکایت های وی به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گیرد.
Keywords:
Authors
سیده صدیقه سجادی راد
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی،واحدکرج،دانشگاه آزاد اسلامی،کرج،ایران
احمد ذاکری
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی،واحدکرج،دانشگاه آزاد اسلامی،کرج،ایران.