مضمون آفرینی و نمادپردازی از شطرنج در متون منظوم عرفانی
Publish place: Islamic Misticism، Vol: 15، Issue: 57
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 211
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-15-57_002
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
Abstract:
استفاده از مضامین متنوع، گوناگون و به تبع آن نمادپردازی، از جمله شیوههای شاعران و عارفان برای بیان مطالب و مافیالضمیر است. با توجه به تعدد آبشخورهای مضمونآفرینی که خود تحت تاثیر عوامل گوناگونی هستند، شاعران عارفی همچون سنایی، عطار، مولوی، سعدی، حافظ، عراقی، اوحدی و... برای پرورش هر چه بیشتر و انتقال اندیشههای عرفانی خود از همه امکانات زبانی و بیانی از جمله تامل برانگیزترین بازی؛ یعنی شطرنج – که در ارتباط مستقیم با حماسه و تداعی صحنههای رزم است و در ظاهر هیچ تناسبی با اندیشههای عرفانی ندارد- به بهترین شکل ممکن استفاده کردهاند. نوشته حاضر بر آن است تا با بازخوانی دقیق آثار منظوم عرفانی، به تحلیل ابیاتی که اصطلاحات شطرنج در آن به کار رفته است، بپردازد. حاصل پژوهش حاکی از تسلط کامل برخی از شاعران عارف به خصوص مولوی به این بازی است؛ چراکه مهمترین مباحث عرفانی و اندیشههای شاعرانه را با دقایق و ظرایف شطرنج، به نحو احسن بیان کردهاند.
Keywords:
Authors
ناصر علیزاده خیاط
استاد تمام زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان. ایران.
مهدی رمضانی
دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی.ایران.