مبانی اعطای حق تعیین سرنوشت در قرآن، ادیان و عرفان

اسلام که آیین رحمت و رافت، دین خاتم و اکمل، عرفان و ادیان الهی­است. قرآن و مضامین عالی آن در بردارنده اصول و ارزش­های عام انسانی حقوق بشر؛ عدالت، انصاف، تساوی و نماد حکمت و معرفت است. اصولی که بر حق خدشه ناپذیر آزادی و اختیار، استقلال و حاکمیت انسان بر سرنوشت خویش تاکید دارد و ارزش­های انسانی را از اصول دینی می­داند که خدای متعال، مردم را به­رعایت آن­ها رهنمون و دعوت می­کند. در واقع دین شامل دستورکار، حقوق انسان از جمله «حق تعیین سرنوشت» و تعالیم مربوط به آن است. از این­رو حکمت و عرفان نیز به­عنوان معارف آسمانی و زمینی، پل و حلقه اتصال و پیوند آموزه­های دینی با همه ادیان الهی هستند. براین اساس دعوت انبیاء و شیوه تبلیغ ایشان، همگی بر مبنای آزادی انتخاب استوار بوده و انسان در قاموس قرآن کریم، موجودی مختار و آزاد و پیامبر نیز به مثابه بشارت دهنده و انذارکننده توصیف، تا گزینش مسیر هدایت یا ضلالت کاملا آزادانه صورت پذیرد. دراین نوشتار عناصر و مولفه­های فلسفی و عرفانی حق تعیین سرنوشت در آیات قرآن کریم، ادیان و اندیشه های عرفانی مورد تدقیق قرار گرفته و با کنار هم قراردادن گزاره­های به­دست آمده در باره این عناصر و مولفه­ها، به­دیدگاه قرآن کریم و اندیشه های عرفانی در باره حق تعیین سرنوشت اشاره گردیده­ است.

Keywords:

حق تعیین سرنوشت , حقوق بشر , قرآن , حق حیات , ادیان , عرفان