ظرفیت سازی جوامع محلی در مدیریت بحران اجتماع محور: بررسی نقش عوامل فرهنگی

پژوهش حاضر به­منظور ظرفیت سازی جوامع محلی در مدیریت بحران اجتماع محور با رویکرد فرهنگی در استانداری استان کرمان انجام شد. روش این پژوهش برحسب هدف، کاربردی و برحسب نوع داده ها آمیخته است. ارائه الگو به روش کیفی فراترکیب انجام شده؛ بدین صورت که با استفاده از روش فراترکیب ۱۰۶ مقاله حوزه مدیریت بحران بررسی و با کمک تحلیل محتوا، ابعاد و کدهای مربوطه استخراج و میزان اهمیت و اولویت هر یک به کمک روش کمی آنتروپی شانون تعیین شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه کارکنان استانداری استان کرمان هستند، که از طریق فرمول کوکران، تعداد ۱۲۶ نفر انتخاب و پرسشنامه تحقیق بین آن ها توزیع شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی تاییدی با نرم افزار اسمارت پی­ال­اس (نسخه ۲) مورد استفاده قرار گرفت. طبق یافته های تحقیق، شاخص های استخراجی از مقالات در سه بعد قبل از بحران (آموزش و آگاهی، سرمایه اجتماعی و فرهنگی، مشارکت نظری، سرمایه معنوی) حین بحران (مشارکت عملی، ارتباطات، مدیریت احساسات مردم) و پس از بحران (خاطرات جمعی، مشارکت اجتماعی، رسانه جمعی و هویت­بخشی) دسته بندی شده اند. در این میان، ابعاد قبل، حین و پس از بحران به ترتیب ۹۹، ۹۸ و ۹۸ درصد از تغییرات الگوی مدیریت بحران اجتماع محور با رویکرد فرهنگی را تبیین می کنند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان داد که تمامی مولفه ها و شاخص های مدل پژوهش با اطمینان ۹۹ درصد مورد تایید قرار گرفتند. در مرحله سوم پژوهش به منظور اولویت بندی مولفه ها و شاخص های پژوهش از روش سوآرا استفاده و مولفه­ها و شاخص های پژوهش اولویت بندی شدند. نتایج نشان داد مولفه های آموزش عمومی، مشارکت عملی و مشارکت اجتماعی به ترتیب با اوزان نهایی ۰.۴۲، ۰.۳۵، ۰.۲۷ رتبه­های اول تا سوم را دارا هستند.

Keywords:

ظرفیت سازی جوامع محلی , مدیریت بحران اجتماع محور , عوامل فرهنگی