برهم کنشی اسطوره و تمثیل های سیاسی در دو دماوندیه بهار

در دوره مشروطه ، به مثابه نقطه عطفی در تاریخ سیاسی اجتماعی و فرهنگی ایران واجد اهمیت ویژه ای است.در این دوران ادبیات و سیاست بیش از اداوار دیگر همگام شده اند. ملک الشعرای بهار از جمله شخصیت های سیاسی و ادبی مشروطیت شعر خود را به خدمت نشر افکار سیاسی و آگاهی بخشی توده درآورد. دماوندیه های بهار از جمله قصاید و شهرآشوب های سیاسی این دوره به شمار می روند که او با به کاربستن مولفه های ملی و اسطوره ای مانند: کوه، البرز، دیو، مادر، آتش، بند،شیر،مشت، مقاصد فرا ادبی خود را نیز به نمایش گذاشته است. شیوه بررسی مقاله حاضر توصیفی تحلیلی بر مبنای منابع کتابخانه ای تدوین شده است و نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بهار با ذکر تاریخ پهلوانی و ستایش عظمت دماوند ، به مثابه صورت مثالی مادر ، دیو سپید حامی ، پناهگاه شیران و حصار حصین دشمنان، میهن پرستان را به قیامی همه جانبه علیه ظالمان دیوصفت فرا خوانده و حماسه ای امروزی بنیاد نهاده است

Keywords:

ملک الشعرای بهار , کوه , دماوند , نماد , اسطوره , تمثیل