بررسی جلوه های ترس در شاهنامه فردوسی

شاهنامه ی فردوسی کتابی است که زیباترین و حساس ترین لحظه های زندگی انسان را به تصویر می کشد ، لحظاتی که انسان هیچ پناه و یارویاوری به جز خداوند ندارد ، لحظاتی که انسان به مرگ نزدیک می شود صحنه هایی که با خطرهای متعدد و متفاوت زندگی دست و پنجه نرم می کند ، لحظاتی از زندگی انسان که آبرو و شرف او گران بهاترین دارایی هایش به حساب می آید و انسان حاضراست جان عزیز را نیز نثار کند ولی آبرویش محفوظ بماندویا زمان هایی در زندگی انسان ها که تصمیمی درست یا اشتباه می تواند آینده ی او را به کلی تغییر دهد و باید با تعقل و اندیشه ی درست و مشورت با افرادی که تجربه و آگاهی درستی دارند ، بهترین وامن ترین راه را انتخاب نماید. فردوسی تمامی این لحظه ها را در صحنه های نبرد ، در لحظه های نصیحت انسان های دانا و دنیا دیده به نمایش می گذارد.نمایشی چشمگیر که خواننده ترس ها و دلهره های شخصیت های داستان را حس می کند و در این صحنه پردازی ها خود را همراه و حاضر در صحنه ی نمایش می بیند ترسهایی که فردوسی به آنها توجه داشته بیشترترس از پهلوانان رودرو ، انبوهی لشکریان دشمن، ترس از موجودات موهوم مانند دیو و همچنین ترس از خداوند، ترس از رفتن آبرو وترس ازآینده وعاقبت است. ولی درکنار این ها درجای جای شاهنامه ترس و بیم در کنار شجاعت و دلاوری قرار گرفته وتهورو بی باکی صرف کمتردیده می شود.

Keywords:

شاهنامه , فردوسی , ترس