مرتضی طاهرخانی - پژوهشگاه نیرو، گروه فشار قوی )- دانشگاه تهران، دانشکده برق و کامپیوتر
علی هوشمندخوی - پژوهشگاه نیرو، گروه فشار قوی
محمد اسکوبی - پژوهشگاه نیرو، گروه فشار قوی

افزایش قابلیت اطمینان شبکه های کابلی، یکی از اهدافاساسی اجرای برنامه های نگهداری تجهیزات شبکه به منظورکاهش هزینه های ناشی از آسیب تجهیزات و افزا یش کیفیتتوان است . یکی از موضوعات مورد توجه، اجرای برنامه های نگهداری بر اساس شرایط(CBM)1 در شبکه های کابلی براساس انجام آزمونهای تعیین وضعیت غیرمخرب است کهشامل دو گروه عمده اندازه گیری پاسخ دی الکتریک (جهتشناسایی اثرپذیری کابل از درخت آبی ) و اندازه گی ری تخلیهجزیی (جهت شناسایی اثرپذیری کابل از درخت الکتریکی وحفرههای داخل عایق کابل ) هستند. از آنجا که بحث تعیین وضعیت کابل تاکنون در ایران مورد توجه نبوده است، ضرورت دارد عوامل موثر در تخریب و کاهش عمر کابلها و نیز روشهای مختلف تعیین وضعیت کابل ها و قابلی تها و محدودیتهای آنها مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد تا بتوان مرجعی جهت انتخاب آزمون مناسب فراهم آورد . در این مقاله که با هدف آشنایی دست اندرکاران صنعت برق کشور با تهیه شده XLPE بحث تعیین وضعیت غیر مخرب کابل های است، سه روش اندازه گیری پاسخ دی الکتریک، شا مل اندازه - اندازه گیری تانژانت ،(IRC گیری جریان آسودگی هم دما ( 2 و (VLF دلتا تحت اعمال ولتاژ با فرکانس خیلی پایین ( 3 اسپکتروسکوپی دی الکتریک معرفی می شوند و قابلیتها و محدودیتهای آنها و نیز اولویت بندی آنها بر اساس برخی پارامترها شامل معیارهای دقت در ارزیابی، داشتن ضابطه ارزیابی، امکان پذیر بودن برای کابلهای زیرزمینی دارای مفصل زمان انجام تست و پایین بودن سطح ولتاژ ،grading با ادوات صورت میگیرد

آزمون فرکانس پایین ،(VLF)،آزمون اسپکتروسکوپی دیالکتریک،جریان آزادسازی همدما ،،(IRC) حوزه زمان وفرکانس